Ja tutaj nie odbieram tej resuscytacji dosłownie
sadzę ze jest ona metaforą próby ratowania czegoś co umiera, najpewniej uczucia
i te nieruchome źrenice - obojetność
mylę się Tomku?
pozdrawiam

Bo mam wszystkie klepki na swoim miejscu. :) To takie rzadkie?

Bliższa autorowi jest interpretacja Pawła. Lena, nie wiem dlaczego tak "technicznie" interpretujesz moje teksty, zresztą manekin nie ma koszuli.
Paweł, dzięki, zmienię.
Dziagdyś, reanimację to ja robiłem na ulicy albo w domu. Co ma do tego szpital?
Pozdrawiam, dzięki.

To jest szkolenie z udzielania pierwszej pomocy. Warto takie przejść, i wiedzieć jak uratować życie drugiemu człowiekowi. Mnie się raz udało a raz nie. Niesamowite przeżycie. Nawet przy fantomie mozna się przejąć. I o tym jest ten wiersz.

Trochę jak erotyk. Jak dla mnie spoko, tylko zmień sobie "me zakłopotanie" na "moje zakłopotanie".

Znowu szpital?

A resuscytacja jest czynnością mechaniczną, bezuczuciową.

Mogłem puszczać, nie pamiętam.
Może nie poczujesz, dopóki nie będziesz próbowała reanimować kogoś, lub coś.
Pozdrawiam.

Nie czuję tego tekstu, jest sztuczny. No sorry. Jak reanimacja dmuchanej lalki. Nie obraź się proszę, bo chyba któryś raz publikujesz, wiec ważny?
Napisałabym ...

Sesja, a dłonie zupełnie obok. Chociaż, może to jednak czarnowidztwo. Niektóre gesty są spójne. Adam mówił kokainowe. Jak u Tamary Lempickiej. U niej nie ma tej pazerności na życie, apetytu, dłonie są obok z całą żarłocznoscią przewodu. Pokarmowego.

O. Dzięki za inspirację :)