Idę przez Polskę. Piękna zima…

To fetysz granic mnie tu trzyma?

Nie ma Tuwima i Leśmiana,

A kiedyś byli – zaszła zmiana.

Nie stąpam pewnie, a jedynie,

Nie jak po fali czy po linie,

Człapię przez pejzaż lodem skuty…

Upadnę – ściągną ze mnie buty.

Miał mi na zdrowie spacer pomóc,

A może jednak lepiej w domu?

Gdzieś tańczą ludzie, prawie goli,

Ale czy taniec to chocholi?

Tego nie widzę. Nie zobaczę.

W domu menuet z pogrzebaczem –

Znowu cholernie mokre drzewo,

Wywijam zatem w prawo, w lewo…

Będziemy jak ci Etruskowie

(Zbyt wiele o nas nikt nie powie),

A nasze kody i sposoby –

Jak te ich wróżby, te z wątroby.

Idę przez Polskę. Piękna zima…

Ciekawe – długo się utrzyma?

Wszystko przykrywa śniegu postaw…

Co wyjrzy, kiedy przyjdzie wiosna?