Ewa Brzoza Birk

Powtórzenie

Przyznaję się do ciemności, która chciała mnie połknąć
kilka dobrych grobów temu
tych bardziej lub mniej bliskich. Może kiedyś zapytam
jak się mają nasze sprawy? Mam jeszcze trochę czasu
na wysłanie im światła i wiele setek
uderzeń serca, choć rozum przypomina,
że to oni byli winni.

Jeśli się boisz, jesteś w niewoli, śledzą cię myśli,
słowa i osaczają uczynki, rzeczy naśladują zmurszałe kąty,
tylko fale zasilają morze i nie marzną uderząc
w skały.

Wskocz, połóż się. Zamknij oczy i posłusznie zamocz
ciało, rozgrzej i lekka jak drewno dopłyń do początku.
Z powrotem.

Ilość odsłon: 1189

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

styczeń 09, 2018 20:43

Myślę że całe clou tekstu znajduję się na początku, później to tylko pokłosie wcześniejszego.
Pozdrawiam

Grażka

2-2 2-2 2-2 2-2 2-2

styczeń 09, 2018 20:27

Bardzo ciekawy, głęboki tekst, dający do myślenia...

Ewa Brzoza Birk

2-3

styczeń 09, 2018 18:22

pięknie dziękuję za poczytanie i za kilka miłych słów!
<3

Janusz.W

2-5

styczeń 09, 2018 16:27

dziękuje ,pierwsza strofa-tekst ojjj bardzo___pozdrawiam

2-4 2-4

styczeń 09, 2018 15:01

zaintrygowały mnie "dobre groby" - ale czy słusznie..?
pozdrawiam :)

imre

2-4 2-4 2-4 2-4

styczeń 09, 2018 01:16

Przyznaniem się do ciemności peel przyznaje się wg mnie do swojej słabości stojąc jakby przy rozbitym statku.
Tu następuje w nim przemiana i rozliczenie z życia. To najtrudniejsze-spojrzeć sobie w oczy. Jak piszesz/czytam, życie w kłamstwie- jest rodzajem niewoli. Ocaleniem jest skok z klifu, tam gdzie rozpalne zostawiło się światło nawet dla tych którzy kiedyś nas zawiedli, zwiedli na te skały. To prawdziwy powrót do odnalezienia siebie. Może wybaczenie to tu zbyt wielkie słowo ale myślę że to właśnie ono jest na skraju horyzontu-zupełnie jak budzący się dzień.

Myślę że ten wiersz to gęsta szczera treść trudna do przełknięcia. Częściej się bowiem szuka łatwych rozwiązań.

Gratuluję wiersza

Pozdrawiam