Joanno, myślałem nad tym, ale tekst staje się zbyt "oczywisty". Zresztą lubię pisać w I osobie l. poj. To mój świat wierszy: lepszych czy gorszych.
Pozdrawiam.

a wiesz Tomek?
ja bym zaproponowała wszystko w trzeciej osobie liczby mnogiej.

Pozdrawiam

no tak. sto lat temu nie było mnie na świecie.

kb, sami je sobie fundujemy. gdy nadejdzie sztuczna "inteligencja", nawet skóra nie będzie potrzebna. - ale to już napisał Vonnegut ze sto lat temu.
Pozdrawiam.

"cybernetyczne niebo"... w sumie, kto wie...

Ula i dzięki Ci za to. Napisałaś, że "jest sens", wystarczy. Wiersze często (i dobrze) mają to do siebie, że każdy odbiera je inaczej.
Pozdrawiam.

Ale ja napisałam, że jest sens.

Ula, nie całkiem pozbawione sensu. Każdy czyta sens, jaki widzi/czuje. Chyba, że nie łapie, wtedy trudno.
Pozdrawiam.

Ciekawe hobby?
Ale nie tak całkiem pozbawione sensu. Ciekawe też przedstawienie duszy jako płynnej cieczy.
Aniołki bezsprzecznie trafione, bo skoro zamknięte w futerale nie grzeszą czynami czy spojrzeniem. Jedynie myślami.
Ukłony dla Autora

w sumie... przy pierwszym czytaniu bardzo mnie raziło, teraz już nie. decyzja należy do Ciebie.