MW

Solilokwia

Już po solilokwium, więc pozwól mi zasnąć,
ukryć pamięć w wierszach, obmyć brzegi rzeki
z popiołu, niech we mnie sen wzrośnie jak ziarno.

Zatęsknię za wizją tak jak ból realną
i połączę nasze uśpione sylwetki.
Już po solilokwium, więc pozwól mi zasnąć.

Gubi wyrazistość błękitne wahadło,
czas w oczach zamiera na mgnienie powieki,
z popiołu sen we mnie wyrasta jak ziarno.

Czytasz z mojej ręki, cicho przenikają
pomiędzy palcami twe kruche kosteczki.
Już po solilokwium, więc pozwól mi zasnąć.

Styczeń prószy śniegiem, dom pachnie herbatą,
nigdy nie wiadomo, kiedy mnie odwiedzisz,
z popiołu powstajesz czy wzrastasz jak ziarno.

Zapach cię prowadzi drogą zakazaną,
chowasz się w narracji jak w ciepłej pościeli.
Już po solilokwium, więc pozwól mi zasnąć,
niech biały wiersz w tobie wyrośnie jak ziarno.

Ilość odsłon: 3959

← Poprzednia 1 2 Następna →

2-4

marzec 01, 2018 21:09

Milo, dziękuję za nominację.
Pomysłowy Dobromirze, "solilokwia" to liczba mnoga.
Leno, Dawidzie, Lucyno, meszuge, dziękuję za lekturę i ślad pod tekstem.
Tomku, miło mi, że zajrzałeś ponownie.

meszuge

2-4 2-4

marzec 01, 2018 20:41

Zgadzam się z Leną - niesłychanie płynie ten wiersz, wręcz... uspokaja. Mam skojarzenie z Funeral Blues...

pozdrawiam

lu*

2-5

marzec 01, 2018 17:53

Krytyka Krytyka bardziej niż święcona woda, jakby wszystko ożyło. Dobrze, że jest.
Gratuluję MW!

Tomek

2-5

marzec 01, 2018 15:46

Gratuluję wyróżnienia. I krytyki Krytyka też.
Pozdrawiam.

David przez fau

2-5

marzec 01, 2018 13:24

...pomysłowy Dobromirze - a jak są dwa albo więcej?

Ja tym wierszem zachwyciłem się już na fejsie - nie muszę się powtarzać :)

Pozdrawiam

Lena Pelowska

2-5 2-5

marzec 01, 2018 13:01

ojej, ten tekst ma piękną melodię wewnętrzną. płynie, rzadko się zdarza (przynajmniej mnie), trafić na taką mantrę słowną. podoba mi się, tak jak i innym czytelnikom. wart nominacji! pozdrawiam

pomysłowy Dobromir

2-2 2-2