Tomek

Przedostatnie namaszczenie

Przyjęto umierającego. Przyjechał z innego szpitala. Ma znamiona śmierci – plamy opadowe, jeszcze za życia, wcześniej tylko raz to widziałem. Jest na wpół przytomny, reaguje na głos zwróceniem głowy. - Przerażona żona awanturuje się, twierdzi, że miał jechać na konsultację, nie do „zakładu psychiatrycznego”. - Człowiek leży, ma znaczne trudności z przełykaniem. Według skierowania, halucynuje i nocami bywa pobudzony.

Piszę w karcie „stan terminalny”.

Miejcie miłosierdzie i nie próbujcie go reanimować.

- Kto go tu, kurwa, przyjął?

Ksiądz, wezwany, nie przyszedł do szesnastej, gdy opuszczałem szpital. – Czasami myślę, że księża nie wierzą w sakramenty, których udzielają. Albo rola ich przerasta. Ja nie wierzę w sakramenty, ale umierającym się należą, zresztą mam na ten temat własną koncepcję: pół-wiary.

Medycyna jest nieludzka, opieka zdrowotna pogłębia to zjawisko. – Czego więc chcecie ode mnie? – Udzieliłem sakramentu słuchawki. Na tyle mnie stać.

Ilość odsłon: 2681

← Poprzednia 1 2 Następna →

Tomek

2-5

marzec 05, 2018 06:15

Dziękuję Ewo, za odgrzebanie.
Zmartwię cię, Joanno. To się często zdarza.
JotTe - tak, normalka. Wypisali, bo był pobudzony. Skądinąd oddziały wewnętrzne nie mają pasów bezpieczeństwa za kilkaset złotych komplet. A plamy opadowe świadczą o skrajnej niewydolności krążenia.
MW - dziękuję.
Pozdrawiam Was.