Ten rosyjski budzik mnie zauroczył. Porażka na końcu
zagubiła moje myśli.
Ukłony

To bardzo smutne ale jakże tęskne słowa za kochanym człowiekiem - partnerem - mężem, nieważne - Kochanym

nie mogę tylko zrozumieć od
"nieopodal (...) nogi"

Z pewnością muszę wrócić do tekstu.

Pozdrawiam

Tetu stanowczo za mało Cię na tym portalu!!! :-)
Świetny jak zawsze

aż poczułam ...

Treść wielowarstwowa!?
Przyłączam się do wypowiedzi Nurii!
A ostatnie dwie zwrotki interpetuję jako niechcianą ciążę!? albo jakieś morderstwo.
ciekawy wiersz!
Pozdrawiam autora

Przyznam, że mną trochę zadreszczyło.
Odbieram tekst jako odwiedziny we śnie nieboszczyka, który był za życia kimś znaczącym, kimś bliskim.
Jeśli peelka lubi "chłodny dotyk jego dłoni', to nie rozumiem pośpiechu z rozpalaniem ognia by się ogrzał.
Zupełnie, zaś, nie potrafię powiązać rozlanej rzeki i rozkładanych nóg.
Ale to pewnie moja ciasnota umysłowa dała o sobie znać :)

porażka, jednych rozkłada na łopatki, innym rozkłada nogi? :P

ogólnie klimatyczny wiersz,

nie jestem przekonany do dwóch pierwszych wersów,
tzn. dla mnie wiersz zaczyna się od: "pożegnania..."

"metaliczne powroty" ten epitet mi przypadł do gustu i motyw z klaustrofobią miejscem w śnie dla dwojga, też fajny plus to nawiązanie do ciasnego łóżka,

natomiast nie do końca rozumiem/ogarniam zakończenie, od "nieopodal wylała rzeka"

wiem na mój odbiór końcówkę można by dopracować, ale ogólnie przyjemnie było przeczytać ten wiersz ;)