Mgiełko! Ciebie przytulam.

Dziękuję Krzysiu! To bardzo ważny dla mnie komentarz. Położę go sobie na ramieniu, niech mi dusyckę czymo ile moze.

Dziękuję!

Lu pomilczę bo akurat to dla mnie trudny temat
Wiersz zatrzymuje
Pozdrawiam serdecznie

tak... współczucie choćby najszczersze to nie to samo co zabranie komuś nadmiaru odczuć, tych negatywnych, bo przecież to niemożliwe.
to jest strasznie trudny temat, zwłaszcza gdy dotyczy dzieci, tych mniejszych czy dorastających. i jeśli ktoś go "przejdzie" to on siedzi. a co dopiero tkwić w nim stale, zawodowo.
i to jest prawda, że te dzieciaki mają taką siłę że szok. czasem jej po prostu nie rozumiem. ja pamiętam smyka, 4-5 lat. noga nie do uratowania, guz zżarł kość. i pamiętam dzień amputacji. tą jego godność. świadomą, niezabawkową, przed i po-operacyjną. i pamiętam jego rodziców, podobnie... nie wiem jak to powiedzieć.

Dziękuję Lenko! Na fb rozpisałam się do Tomka na ten temat. Zapraszam!

balladowo, swobodnie. nie wszystko rozumiem, ale odczytuję klimat tekstu. pozdrawiam!

Witaj Joasiu, peelka ma świadomość, że nie wie...
Mówi o strachu, ale najważniejsze, że pobyła z dziewczynką. Najlepiej jak umiała. Wbrew pozorom, odsłonięcie zasłonki z napisem "tabu/nieszczęście", może być potrzebne zainteresowanym. Na pewno było potrzebne peelce.

Pozdrawiam ciepło, świątecznie!

Peelka ma dużo miłości, wrażliwości, serdeczności w sobie - do dobrze, bardzo dobrze,
tylko… no właśnie (w razie czegoś (tam…) ?)
czy uniosłaby ten ciężar.

Tomku, dzieci są niezwykłe! Sam wiesz. Tworzą świat w świecie, tak po prostu. Bardzo dużo mnie nauczyły. Tekst napisałam już jako osoba dorosła, która próbowała ten temat oswoić, opowiedzieć, zamknąć w najprostszych słowach.

Dziękuję Ci za komentarz.

Wiersz lekki, ale ciężko się go czyta, z powodu treści. - Chyba jestem przepracowany. Nie potrafił bym pracować na zabiegowych oddziałach dziecięcych, ani na hematologii w/w.
Jak ty tak potrafisz? Z umierania wycisnąć jeszcze życie...
Pozdrawiam.