Wiersz umieszczony w kąciku dla dzieci

Raz się osioł z baranem na moście spotkali,

Jestem bardzo pojętny - osioł tak się chwalił -

jak się uprę przy swoim, to nie ma wyboru,

żadna siła nie złamie oślego uporu.

 

Wszyscy wiemy, co znaczy Palmowa Niedziela,

to mój przodek niósł wtedy Pana Zbawiciela.

Lista naszych wyczynów będzie bardzo długa,

każdy okres w historii to jakaś zasługa.

 

Baran mówi. W nauce też sukcesy miałem,

wtedy coś  umiałem, kiedy sam zechciałem…

Stąd też w każdej szkole będzie taka mowa;

u każdego barana jest najtwardsza głowa.

 

Twarda głowa czy tęga to jest wszystko jedno;

ważne, czy się ma głowę - w tym jest rzeczy sedno!

Właśnie ja jestem mądry, znam tu każdą miedzę,

i odporność wrodzoną mam na nową wiedzę.

 

Hola! - powiedział osioł, gdy mowa o szkole;

właśnie ja gram na pewno najważniejszą rolę…

więc proszę cię kuzynie, posłuchaj przytomnie,

bo w szkole rozmawiają wszak najczęściej o mnie.

Jeśli zaś w to nie wierzysz, do szkoły cię poślę,

a tam na każdej lekcji usłyszysz o ośle.

 

Baran już dość miał tego, gniew go chwycił srogi:

Ośle - skończ te pochwały i ustąp mi z drogi!

Lecz osioł musiał bronić swojego honoru,

uciekł się do swojego oślego uporu.

 

Na moście zrobiło się bardzo niemiło;

baran postanowił spór rozstrzygnąć siłą.

Zaczęli się spychać, zderzając głowami,

a jaki był wynik, zobaczycie sami:

Gdy chcieli się zderzyć, lecz się ominęli,

z rozpędu do rzeki obydwaj runęli.