Ada
Introwertycy
Kiedy milczysz, stajesz się światłem
na wodzie, ja chodzę własnymi drogami.
Jesteśmy jak greckie rzeźby, na które
czatuje wiatr i dzikie gołębie.
Żyjemy razem w dwóch światach,
chcę doznać ciepła, w przeciwnym razie
szron pokryje głowę, chłód osłabi umysł,
a przecież mowa nasza bywa gładka,
niepotrzebny kamień między zębami.
Ty - małomówny,
ja - pełna rezerwy,
co zrobimy z powierzonym darem,
bo jak powiada Rilke:
milczący mają siebie na własność.
na wodzie, ja chodzę własnymi drogami.
Jesteśmy jak greckie rzeźby, na które
czatuje wiatr i dzikie gołębie.
Żyjemy razem w dwóch światach,
chcę doznać ciepła, w przeciwnym razie
szron pokryje głowę, chłód osłabi umysł,
a przecież mowa nasza bywa gładka,
niepotrzebny kamień między zębami.
Ty - małomówny,
ja - pełna rezerwy,
co zrobimy z powierzonym darem,
bo jak powiada Rilke:
milczący mają siebie na własność.
Ilość odsłon: 1132
Komentarze
Ada
kwiecień 22, 2018 22:42
trudne dzieciństwo - stosownie do komentarza zmieniłam avatar :) pozdrawiam
Beatka z krzywymi n...
kwiecień 22, 2018 22:09
hehe, teraz prawie każdy chce się odmłodzić :) za Marsem - wynurzenia pensjonarki...
Ada
kwiecień 22, 2018 21:48
Leszek - dzięki, że zajrzałeś:)
Ada
kwiecień 22, 2018 21:43
mars - dzięki za odmłodzenie:)
x l a x
kwiecień 22, 2018 20:09
Rozterki pensjonarki. Nic tu nie ma dla czytelnika, by chociaż zastanowiło... Jedynie wersy 3 i 4 z pomysłem/komizmem. Pozdrawiam
Leszek.J
kwiecień 22, 2018 19:57
Jest temat i jest przekaż, na plus.
Pozdrawiam
Ada
kwiecień 22, 2018 11:43
someone - dziękuję i pozdrawiam:)
Ada
kwiecień 22, 2018 11:42
Tomku, da się z tym żyć - uwierz.
Tomek
kwiecień 22, 2018 05:36
Dwoje introwertyków? O mon Seigneur!
Pozdrawiam
nobody
kwiecień 21, 2018 22:42
Może bez większych emocji, ale ja to kupuję.