Dziękuję wszystkim za komentarze, zwłaszcza tym, którym chciało się cokolwiek zrozumieć.
Milo, Tobie szczególnie, za porady, fachowość, merytoryczny komentarz i szacunek do autora.
Odrobinę poprawiłam.
Ten wiersz to taka psychologiczna pułapka, pewien rodzaj uwięzienia umysłu, stąd powtórzenia, bełkot i inne dziwne miejsca w wierszu, ale
po przeanalizowaniu Twoich uwag stwierdzam, że może rzeczywiście zbyt dosłownie i chaotycznie miejscami, choć w pewnym sensie było to moim zamiarem. Najwyraźniej przekombinowałam:)
Dobrze było poznać opinię, fenks.

jestem kimś kogo nie ma
kim więc jestem = > tak brzmi nieco lepiej

poza własnym strachem okrąg
wpisany w kolejny dzień bez wyjścia => za dużo tu eteru

są nawet wiersze bo czym słowa które nic nie znaczą => składnia

bełkot daremnej ofiary niebezpiecznej próby => dopisujesz ze szkodą dla treści

nie wiesz jak to jest nie mieć nic
kiedy miało się wszystko

a wszystko się zawęża = > karkołomne




tylko korytarze w głowie rosną wszerz => puchną?
świecą pustkami


aktualnie masz jedynie brudnopis.
jeśli cie zainteresuje moja sugestia, to spróbuj po prostu opowiedzieć swoją historię komuś, kogo znasz jedynie z widzenia, ale wierzysz w jego inteligencję /bez nadmiernego dopowiadania i skracania/, czyli tak, jak byś chciała ja usłyszeć /sic!/.
czytamy i słyszymy. o tym należy pamiętać. kiksy pozostaną kiksami nawet, gdy tekst jest czytany w milczeniu.
powodzenia.

Smutne to masz,
a nawet bardzo

Pozdrawiam

"nie wiesz jak to jest nie mieć nic
kiedy miało się wszystko
a wszystko się zawęża"

oj wiem...

Co do reszty to tak nie do końca jestem w stanie wydedukować co autor miał na myśli, ale ogólnie odbiór pozytywny. Pozdrawiam :)

dwa ostatnie wersy - jak najbardziej

"i nie zamierzam rozumieć" - super motto. a to jakaś nowa religia, jest?

autorkę wiersza przepraszam za nie merytoryczną, odzywkę. ;-)

niestety nie zrozumiałam, i nie zamierzam rozumieć. Pozdrawiam :)

Utrata weny?

Eeee, tam...

Nie będę pisać o budowie wiersza, bo sama robisz to lepiej. Ja tu czytam o niechcianym dziecku, porzucanym nie raz i o jakiejś głębokiej rozpaczy. - Są takie osoby, rozpacz mają wpisaną w ruchy ciała i coś, czego nie umiem nazwać. Ja mam tu tekst, więc to projekcja. Ale czymże jest czytanie poezji?
Pozdrawiam.