Ten tekst wrzuciłam kiedyś na jutiuba:) dziś go skasowałam. Dziś pewnie inaczej bym go przeczytała, słowa "bierzesz coś" - głośnym, takim niemal zwierzęcym tonem bym wypowiedziała:)
i na końcu tekstu bym umieściła głośny szept: Bierzesz coś? :)

Pozdrawiam

Ogrodniku uwielbiam Wojaczka, się zeszliśmy myślami, bo miałam w komencie do Tomka napisać o Wojaczku trochę. Oj rozrabiaka z tego Wojaczka był, no i świetny poeta. Ogrodniku bardzo Ci dziękuję za fajny, ciekawy komentarz. Fragment z moczem i starymi poduszkami uważam za dobry. Dziękuję:)
Pozdrawiam

wiersz o życiu, które przeżywamy i czytamy.. pozwolę sobie na Wojaczka w tej chwili:

Gdzie mojej ręki lewej z niebem igra samiec
Tam stado dojnych gwiazd i moja śmierć je pasie

Gdzie mojej ręki prawej ogródek się szerzy
Tam moją żonę martwą zakopują w ziemi

Gdzie moich jąder krąży podwójna planeta
Tam wieszają człowieka za to że poeta

Gdzie nasienie pospiesznie porzucone gnije
Tam kobietę do spazmu pobudzają kije

Gdzie mojego mózgowia cieknie wrąca struga
Tam pijak pijąc wie już co jest dobra wódka

Gdzie moja stopa lewa bieg planet popędza
Tam nie ma Boga tylko jego impotencja

Gdzie moja stopa prawa bieg planet wstrzymuje
Też nie ma Boga tylko nieskończony smutek

Gdzie moja męskość głową fioletową straszy
Poślubiona dziewica regularnie krwawi

Gdzie patrzę lewym okiem tam widzę: jest Polska
Biskup na świni tyłem wjeżdża do kościoła

Gdzie patrzę prawym okiem moje życie marne
Jak zwykle z przyjściem zmroku idzie pod latarnię

przepraszam za ten cytat.. jest to ilustracja komentarza. wiersz nie jest z czapki. nie jest o wiśniach pani zosi. żyje życiem. jak przywołani do apelu bukowski, wojaczek, cybulski. piękno życia, to nie tylko story o strumuczkach, tęczach i kwitnącej jabłoni. to także spojrzenie na niewygodny defekt ciała w postaci wydzielanego moczu i kału.. dla niektórych to piorunujące doświadczenie, powoduje niestrawność, ale przestaje być obce w samotności, w ukryciu. poezja zmienia wiele proporcji. jedną z nich jest akceptacja samego siebie. takim jaim się jest. kocham spojrzenia wprost proporcjonalne do rzeczywistości.

pozdrawiam

Dziękuję Leszku. To stare ale rzeczywiście przykre doznania.
Pozdrawiam

Wiersz zatrzymał, współczuję peelce

Podobają mi się jego teksty i tyle.

Znasz życiorys? To porypaniec, jakich mało.
Pozdrawiam.

Tomek z tym "oddawaniem" to tak, że byłam po lekturze Bukowskiego, on trochę takie fizjologiczno-brudne teksty miał:)

Z tym oddawaniem moczu, to trochę przesadziłaś, wystarczy jedna "kurwa" w tekście.
Przeżycia, jako dramat w sztuce? Jakoś tam to czytam.
Ale, wg mnie, dobre.
Pozdrawiam.

Z tym oddawaniem moczu, to trochę przesadziłaś, wystarczy jedna "kurwa" w tekście.
Przeżycia, jako dramat w sztuce? Jakoś tam to czytam.
Ale, wg mnie, dobre.
Pozdrawiam.