Dla mnie lepiej brzmiało bez ostatniej zwrotki, nawet jeśli to egzaltowana anty-egzaltacja i niemożliwe do zaistnienia metafory, czy nieistniejące w poezji związki logiczne.
Pozdrawiam.

Dodałam jeszcze jedną zwrotkę, która jest odpowiedzią na wiersz. Skąd? Ta część jest klasyczna- z rymami.

ej tam, zaraz z pokorą :)

Egzaltacja przeciw egzaltacji. Tak, coś w tym jest. Jakże trudno powiedzieć o egzaltacji, gdy się ma ego.
Może kiedyś spróbuję z większą pokorą, Grzybowa.

przeczytałam komentarze
i hmmm
skoro chciałaś egzaltację ironizować
to się nie udało
gdyż ponieważ bo - wlazłaś sama na koturny

Plazma i sidła - daleko wyprzedziłaś tym naukę ;-) Podobnie z horyzontem ciszy. Używasz fraz, z którymi czytelnik może sobie nie poradzić np. "zielony krzyk ciała" - to poetycka wydmuszka. Pozdrawiam

...a estetycznie, to przecież sam czasem wpadam w turpizm, czy przesadny naturalizm, brany za turpizm.

:)

Niczego we mnie nie zraniłaś, bo jak? Nie wierzę w Papieża.
Pozdrawiam

Dziękuję Ci, Tomku, że mi towarzyszysz. Jesteś moim dobrym Duchem.

Tomku,
przepraszam, bo może zraniłam Twoje odczucia estetyczne.
Dlaczego Tak?

To jest trochę ironia wobec egzaltacji wielu ludzi o tej wieczornej godzinie, czasem niestety sztucznej.
Popatrzyłam na zachodzące słońce jako na część galaktyki i że to, co widzimy, jest tylko czubkiem "góry lodowej" - tam się powtarza za każdym razem dramat. My widzimy spokój, ciszę, łagodność.