Znudziło się diabłu wędrować po świecie.
Pospolitość występków mierziła go wielce.
Pragnął tańca na łąkach,grania na klarnecie
diabelskich szusów, wzięcia dusz na lejce.

Uczeni diabolodzy myśl mu podsunęli:
w każdym dzisiaj człowieku znajdziesz strefę cienia.
Tam  nawet u świętego wiele przejść, tuneli...
I pamiętaj o lustrach! Bez nich magii nie ma.

Kusy miał pod opieką szkołę wielkich łowów.
Patrz w zwierciadło - naucza. Czy ktoś za nim stoi?.
Widzę w nim tylko siebie... czarcina się boi.
Ale coś na odwyrtkę..! Adept węszy połów. 

Tak jest z ludźmi, gdy garścią rozdają przepychy
swej duszy. Niby piękne - rzecze bies z dwornym ukłonem.
Lecz gdy odwrócisz szatę na lewą jej stronę,
Zobaczysz supły, purchle - towar całkiem lichy.

Ale i myśli,tak szlachetne w ustach nominata,
mają swoich bliźniaków z parszywym dialektem.
Lewa strona Miłości może być dziobata
a Mądrość w lustra świecie  jest gębą z defektem.

Wreszcie - Prawda. odwróćmy jej ubiór na lewo:
plamy, splątane nitki a na wierzchu lazur.
Ciżba wierzy w atłasy, w które mistrz się wdziewa.
Tam szukajmy ciemności, pokażcie lwi pazur.