Często szukam tego co najcenniejsze. Tego co sprawi, że nic więcej nie będę chciał, że wszystko zrozumiem. Szukam tego cały czas.

Ładny refleksyjny wiersz o poszukiwaniu kierunku marszu dla podróżnego, o czasie przemarszu dla strudzonego, o krajobrazie który wypełnia przestrzeń szukającego.

Słońce- czy to takie proste(?): kierunek, czas, przestrzeń... wydają się być bardziej znajome niż obce

I za takie chwilowe zatrzymanie: dziekuję

...

Ps:
" Decyzje są łatwe a potem
Moczenie stóp do krwi
Do rozpadu atomów"
To jedyne miejsce w którym mimowolnie pomyślałem o innym zapisie "moczenia stóp do krwi". Rozumiem to jako przeszkody w poznaniu, powolne tracenie sił czy wiary w dotarcie do celu. Stąd pewnie i rozpad na atomy. Jakby prawie całkowita rezygnacja i pogrążenie w wątpliwościach. Tylko sam zapis moczenia do krwi nie jest tu wg dobry. Ale to drobiazg bo myślę że tylko dla mnie nie do końca go jasno widzę



Pozdrawiam

Zarówno
złoto jak i słońce
słońce jak złoto

- oślepiają

Pozdrawiam

Nie radziłbym patrzeć na słońce a złoto to taki fetysz obecny od tysiącleci.
Wakacyjny wiersz
Pozdrawiam

Bardzo subtelna metaforyka upału. A może nie tylko upału;-) Dylematy życiowe, ekh... Urlop?