Myślę, że Twe męki zakończą się już wkrótce. Jest spora szansa, że już nic więcej nie opublikuje, przynajmniej w tym zaszczytnym miejscu. Ale czytanie wypocin kogoś, o kim wiesz, że masz nań odruch wymiotny to chyba zakrawa na masochizm albo czytelniczą bulimię...

Oczywiście, że reakcja owych ludzi może być ostra, w końcu jak ktoś im unaoczni, że ten którego obwołali Królem Polski też przecież był Żydem. Ja np. nie rozumiem jak oni łączą te sprzeczności, dlatego figura Chrystusa w moim wierszu je łączy.

Wiesz, ja też muszę sobie jakoś radzić z impulsami, które wywołują we mnie "wiersze" pewnej poemaxowe poetki. Mam odruchy wymiotne i jakoś muszę z tym żyć.

Jest bardzo prześmiewczy i inteligentny, ale wywoła kolejną nienawiść u tych, o których mówi. A może nie należy się tym przejmować? Dlatego napisałam o wahaniu między nazwaniem tego odwagą lub ryzykiem. Oczywiście, że w samym twoim tekście nienawiści nie ma. Wręcz przeciwnie.

Proszę bardzo, masz prawo do takiego zdania. Jak dla mnie wiersz jest prześmiewczy, a nie nienawistny.

No bo, jeśli dobrze pojmuję, to obrazek jest taki: pani moherowa doszła do nienawistnego wniosku, że starotestamentowych najlepiej potraktować tak jak robili to naziści w trakcie II wojny. Splatasz różne bolesne i drażliwe wątki i smażysz na oleju religijnym. Po co? Żeby zwrócić uwagę na nienawiść i zakłamanie moherowego dżihadu? To już wiemy. Pytanie, co z tym fantem można zrobić, nie popadając jednocześnie w taką samą nienawiść? Ja na przykład lubię mówić o sobie. Mam wtedy (powinnam mieć) pewność, że nikogo nie urażę. Więc mówię: "Źle mi się żyje, bo religijna nie jestem i jako niewierząca czuję się dyskryminowana, a nawet zmuszana do czynności religijnych. Wolność wyznania i światopoglądu mi się marzy i ich poszanowanie".

W tym celu został napisany. Dziękuję :)

Trudno oceniać takie wiersze, można za to czytać i myśleć. Pozdrawiam

Ja nie rozumiem dlaczego uważasz że Pawła porypało
Marcinie?

Niech cię i zżera! Mamy inne gusta Adamie, czy inaczej Strachu na wróble i na plusie, tak leżący na zdjęciu, jak leżący. I nic. Nie wnikam.