Bo piszesz, że nie zetkną się nigdy z ziemią, a potem że będą życiodajną warstwą nawozu...

Czyżby jeszcze niedojrzałe i kwaśne?
A takie nabrzmiałe słodką czerwienią
Ciekawe, pewnie spadną dopiero na śnieg
Nie spotykając się nigdy z ziemią.

Szkoda je zrywać, nawet jeśli zmarzną
I pomarszczone, popękane zgniją
Stając się nawozu życiodajną warstwą -
Tak krótko i zarazem wiecznie żyjąc.

- no to jak wreszcie, spadną czy nie spadną, zetkną się czy nie zetkną z ziemią, będą czy nie będą nawozem? Będą, bo takie jest odwieczne prawo natury. Jak i prawo odradzania się, powrotu, trochę elementów wschodnich w tym wierszu. Ma fajne momenty, ale mam wrażenie, że rymy odrobinę wymuszają dobór słów w paru momentach. Pozdrawiam.

Jabłka nie spadają a ludzie głupieją
a Izaak Newton (tak, właśnie on) wyznaczył datę zagłady - koniec świata - 2060 rok.


Podobają mi się tu rymy - takie szlachetnie, bym powiedziała.


Pozdrawiam

Ja mam taką refleksję: Newton swoje zrobił i odszedł a teraz jabłka trzeba zrywać by np. P...in nie śmiał się z nas że teraz macie za swoje - jabłka wam gniją na drzewach bo byliście niepokorni...
Pozdrawiam

Ten Nweton ogranicza pole interpretacji wiersza i sprawia, że czytelnik ma ograniczone pole odczytu. A tyle byłoby możliwości, gdyby zatytułować wiersz "Jabłka" i pozwolić na dowolne skojarzenia.