całość ma ciekawy rytm. dobrze się czyta

najbardziej spodobało mi się

ruchome podłogi wynoszą mnie z pokoju
chodniki pełzną wąwozem betonowych płyt
pod same drzwi toczą pochylają
klamkami uprzejmie pod pachy
prowadzą prowadzają siadają
gadają taktakają mruczają
nisko głowami słuchają kiwają

znowu jestem
tu zawsze trafię
płynę przez podłogę
udomawiam nieogarnięte moje klepki
w kieszeni wafle serwetki
metalowy kubek w kubku szalik

taki skrót, ale trafia

pozdrawiam:)

w niektórych momentach jakby o ciutkę przedobrzył peel
albo o dwie ciutki:)
pozdrawiam serdecznie:)

Tak rapowo - dyskotekowo mi się tu kojarzy.
A na trzeźwo?

jest moc i gra słowna jest interpretacja stanu emocjonalnego pela ))pozdrawiam T...

Oryginalna wersja nawalenia się jak szpak (w szaliku lub bez). Pozdrowienia

Są fragmenty, nawet spore, dobrze napisane, przekonujące, ale jest też dużo zbędności.
Jeszcze bym nad tym wierszem przysiadła, bo warto.
Pozdrawiam:)

Zgubiony szalik, pewnie żółty, ale nawiązanie do "Żółtego szalika" też chyba tego nie ratuje.

Te neologizmy też nie są jakieś powalające... Chyba najbardziej podoba mi się jednonoga i jednooka istota. "Wódka, to jest człowiek, z którym można pogadać", i pierwsze dwa wersy mi się podobają, reszta to trochę Cię poniosła. Chyba by trzeba to na trzeźwo zebrać do kupy, przeredagować i przemyśleć.

Rozumiem, że chodziło o oddanie stanu upojenia alkoholowego, a na koniec swoista laurka dla kobiety, która pilnowała szalika? Wyrzut sumienia? Tak odczytuję, wymieszanie wszystkiego ze wszystkim, aż do "rzygliwości". Hmm, no może, choć mam wątpliwości czy nie za dużo, i czy słowa nie poniosły zbytnio.