w.l.d. proszę skuoić się na wierszu bez wycieczek osobistych.

Przepraszam, nie trafia do.mnie.

Pan jest MISTRZ! Pan spierdoli nawet najlepszy temat.

Jesienny opis jakby pokryty patyną, jest tu coś co uspokaja i każe się godzić z zastaną porą
Pozdrawiam

2 i 3 str umalowane najbardziej )))Point - Tomasz pozdrawiam zdrowia

Historii tu nie widzę. Za to mnóstwo liryki. Owszem smutnej, nieco staroświeckiej, ale ciekawej.

Marcinie, sorry.

Dziękuję Marcinoe za uwagi do tekstu.
Ten obraz jesieni raczej nie zrzuci z konia, tak jak niejaki Chełmoński swoimi swoimi jesiennymi pejzażami nie sprowokuje do akcju beretów z mohairu.

To co czytasz, dzięki za wgląd, to raczej smużący się dym z ogniska gdzie pieką się ostatnie ziemniaki.

A ja powiem, że utwór jest jak przelewanie wody przez palce dłoni, jakby był, a nic nie miał do powiedzenia, takie "jest to bezpodmiotowe" i nijakie, że jakby był jak powietrze przed tym jak ktoś kiedyś udowadniał komuś w rozmowie, że ono jest, chociaż słuchający wiedział już wcześniej, że jest - niczemu nie udowadniając. Dla mnie jest tu za lekko i za tomikowo - bo czytałem podobne temu tomikowe wiersze, które nikomu szczególnemu nie utkwiły w pamięci - mówię sorry, ale nie - jak w programach telewizyjnych szukających talentów (nie robiąc żadnej stacji telewizyjnej reklamy). Cześć. Powodzenia w dalszej pracy nad poezją - nie znając ciebie i nie obrażając, mam nadzieję.

Metafory mnie odrzuciły. Sorry ale nie dla mnie. A cienie w lesie dodające sadzy to już zupełnie nie .