Tak, żebractwo jest karalne:)

Hmm... jak ma się pierwsza strofka do drugiej?
Nie wiadomo na czym się skupić - na żebraniu o uwagę (miłość?) czy na odwołaniach do świata sztuki i lteratury. Jeśli na tym pierwszym - drugie po prostu przeszkadza, jeśli zaś na odwołaniach - błaganie o cokolwiek jest ledwie zabiegiem artsytycznym, bez pokrycia we wrażliwości autora. Dlatego, mimo, że wiersz się ładnie składa w zwarty tekst, myślę, że nie przemyślałeś jego przekazu.

Pozdrawiam

Milo, trudno, nie poruszył.
A może jakieś konkrety? chciałbym popracować nad tekstem...

Pozdrawiam:)

w tej formie nie zaintrygował, nie poruszył.
czyli w pamięci nie pozostanie

Iśka, dziękuję Ci bardzo za lekturę, refleksje i docenienie:)
Widzę, że spotkałem kogoś, kto jest wrażliwy na podobne okolice filozofii:)
Ta teza, że żebrzącym o miłość jest Bóg- jest rewolucyjna i do przemyślenia:)
w wierszu raczej myślałem o sobie żebrzącym jako PL

Pozdrawiam, miło mi jest:)

No pewnie, ale ja z nimi na co dzień nie obcuję, nawet w poezji
Pozdrawiam

Tym ,żebrzącym o miłość jest Bóg,Augustyn odpowiedział na Jego miłość i trafnie to ujął,człowiek dopóty nie spocznie w Bogu,nadaremnie będzie szukał pocieszaczy,zamienników,bo wszystko po za Nim nie jest w stanie uszczęśliwić człowieka tak jak niegdyś powiedział B.Pascal "Szczęście nie jest ani poza nami, ani w nas: jest w Bogu – i poza nami i w nas."-niezwykle refleksyjny wiersz-świetny zresztą stąd mój komentarz/pozdrawiam*

Leszku, daj spokój, to tylko ludzie. Dla mnie to są jedynie symbole pewnych postaw, uczuć, które u siebie dostrzegam, przeczuwam, próbuję nazwać. Na dodatek, wcale nie jestem pewien, czy to nie są moje imaginacje
Dziękuję za lekturę i pozdrawiam:)

Jest tu przywołanych tylu wielkich ludzi, że wypada tylko pochylić czoło
Pozdrawiam

PS. Tak ładnie wczoraj w telewizji Jacek Santorski mówił o potrzebie redukcji dysonansu poznawczego