Raz szedł prostą drogą skrzywiony ogórek,

jadł polską kiełbasę, miał oczy ponure.

Dziewicę napotkał urody oi!czystej,

nie miała ogórka, lecz pół litra czystej.

I wygiął się ogór jak pałąk lub tęcza

i był jak marzenie polskiego dziewczęcia.

- Ach, mój ty zielony, rodzimo skrzywiony,

pójdź w moje ramiona a będziesz kiszony,

dom szklany ci zrobić o słusznej średnicy,

mam  szczere i czyste intencje dziewicy,

niczego do szczęścia mi nie brak prócz ciebie

i twojej krzywizny wygiętej podniebnie.

Rozmiękczył się ogór, (choć nadal był twardy),

a niebo gwiaździste jak race, petardy,

rozbłysło nad nimi, zaniosło się hukiem:

dziewica do nieba zielonym szła łukiem.