Tak Leszku, pesymizm, bo od lat nic się nie zmienia i nie sadzę, że za mojego żywota żadnych pozytywnych zmian się nie doczekam.

Agnieszko, czytaj jak chcesz. Ja uważam, że jest dobrze.
Ale kiedy czytelnik zaczyna poprawiać, znaczy, że autor sprawę sknocił.
Niech i tak będzie.

Bardzo wielki ten pesymizm, aż czuję tę gęstą smogową mgłę.
Uratować nas mogą tylko elektrownie wiatrowe i atomowe ale u nas jest awersja i do jednych, i drugich
Pozdrawiam

wnika w domy w głowy utopionej w niej przechodniów?:)
w głowy utopionych w niej przechodniów - może tak? :)

Wszystko ma tutaj swoje miejsce, wyraźnie piszę "głowy przechodniów", tak więc liczbę "mnogą" chrzczą te krople śmierdzące opadającej mgły. Kłaniam się.

"głowy utopionej w niej przechodniów

chrzci brudnymi kroplami" - tu jest jakiś błąd, albo ja źle czytam, czy aby na pewno "głowy:"? może głowę? głowę z zatopionymi w niej przechodniami chrzci.

"śmierci, umieranie , mogiły" - za dużo tych śmierci, bym pokombinowała, a na pewno jak Imre radzi skończyłabym na ciśnieniu:)

Uznałam, że aby nadać grozę wiszącego nad nami smogu, właśnie taki zapis tu jest potrzebny. .....ale dobrze, że nasz swoje zdanie. Pozdrawiam.

bardzo ciekawe skojarzenia ale dość gęsty zapis.

myślę, że warto spróbować innego stylu -
prostszych fraz, nie tak nabudowanych. pozdrawiam

imre, Majster 89 - dziękuje za odwiedziny i słowo u mnie.

zapachniało pesymizmem
ale wiersz przykuł moją uwagę

pozdrawiam

"złowróżbnie kołysze szkieletami
gałęzi niosąc powolne umieranie
w duecie z atmosferycznym
ciśnieniem /tu bym zakończyl bo linijkę wyzj jedy już o umieraniy tu i teraz/sprowadza w mogiły "

Jest kilka miejsc gdzie zmieniłbym szyk. Ale to mniej ważne
Bo
mroczna ciekawa liryka. Plastyka wiersza który mogę poczuć dotknąć
czuję się tu jak na wrogiej ziemi. Świadomy że wszystko wkoło mnie niszczy.

Pozdrawiam