unoszę się jak balonik pod sufitem

niżej ciało niezbornie usiłuje

podeprzeć się wstać może usiąść

niby waga papierowa przypomina lekkość bibułki

niby orbituję ponad białym legowiskiem

a ciężaru nie utrzymują patykowate ręce

poruszające się niezgrabnie na wzór

długonogiego pająka który chce się wyplątać z własnej

sieci włosów już nie zbiera nikt z poduszki

niech zgęstnieje jak sitowie na wiosennym stawie

uchylasz drzwi

sprawdzasz czy unoszą się żebra na których skóra

przypomina pergamin możesz coś napisać

mowę odbiera każda wizyta

z uśmiechem otwierasz pudełko

tworzysz na dłoni kukiełkę i ćwierkasz

zobacz co tobie przyniosłem

nie mam siły rozciągnąć ust