Dziękuję, i pozdrawiam :)

ujmujący wiersz z piękną wrażliwością zobrazowany:)pozdrawiam serdecznie*

Dziękuję. :)

Temat nośny w dobie smogu i innych zagrożeń.
Napisane w nienachalny sposób. Podoba mi się.
Tyle, że nie u wszystkich da się coś wyciąć :(
Mieszkam na parterze, bezpośrednio przy oknach / metr, a powinno być minimum 7 m/ mam ciągle parkujące samochody, na przeciwko okien garaże, kilka wysokich drzew na środku, studni - podwórza, "robi" za całe płuca . Dobrze, że blisko park i plac zabaw, gdzie można złapać oddech i nawet w maju słychać słowiki.

Dziękuję :)

wszystko na miejscu, łącznie z puentą. Jest super :)

Dziękuję za komentarze. Pozdrawiam.

Odkąd wycięli krzew bzu rosnący pod moim oknem (kuchennym) nie mam gdzie zawieszać zimową porą karmy dla sikorek, wróbli – lubiłam je podglądać

wstrętna baba :(((, której przeszkadzało;
brak widoku na przechodniów, zbyt duże zużycie prądu (światło!) i prawdopodobnie zbyt bliskie usadowienie krzewu do elewacji (?)

z podobaniem
pozdrawiam :)

a ja tak sobie cichaczem wniknęłam w tę opowieść, jakże prawdziwą i poczułam się prawie jak na własnym balkonie i rozterkę poczułam, bo fakt - cieszy zieleń za oknem i widok tych gołąbków i jaskółek, i sikorek, i ich świergot cieszy, ale nie raz złościłam się gdy ten świergot budził mnie o czwartej rano i złościłam się gdy drzewo rosnące tuż pod oknem zasłaniało mi całe światło dzienne w mieszkaniu, a szarość wpędzała mnie w depresję
tak że w rozterce teraz jestem po przeczytaniu tego wiersza...
i mimo, że kocham bardzo przyrodę
to jednak obiektywizm wybieram

pozdrawiam Paweł:)