Wikary z Torunia był bardzo zajęty –
wciąż klęczał po nocach i gołe miał pięty.
ksiądz płacił mu w lodach,
i było go szkoda
innym wikarym, więc nazwali go Święty.

Ja tak poza konkursem i bez żadnego trybu:

Pewien wikary z parafii na Szmulkach
ma ksywę Święty - po nocach bidulka
kolana wyciera,
a proboszcz jest sknera –
- płaci mu w lodach, nie więcej niż kulka.

Nawet nie ma z kim wypić - rzekł święty
Raju nudą i szmirą przejęty
coś by trzeba zmalować
Piotru alkomat schować!
- I stąd w raju żule i męty.

:)

„Nawet nie ma z kim wypić” – rzekł święty
- szmirą i nudą Raju przejęty;
w pięty mu poszło,
gdy się szkłem o szkło
z wężem stuknął bez nogi ni pięty.

„Nawet nie ma z kim wypić” – rzekł święty
- szmirą i nudą Raju przejęty;
więc wino jabłkowe,
po jednym na głowę
wypił z wężem, i poszło mu w pięty.

"Nawet nie ma z kim wypić - rzekł święty,
szmirą i nudą Raju przejęty -
jak, gdy nawet aniołki
ciągle sztywne, jak kołki
a Bóg pije za trzech - wciąż urżnięty.