Albo:
https://www.youtube.com/watch?v=A6z7Q0A436o

Za poprzednikiem. Dodam tylko, że zbitka: jestem twoją ręką... dokończ za mnie. - budzi dziwne skojarzenia, ale może to ja jestem zboczony.

Cudownie, na prawdę jestem pod sporym wrażeniem zarówno warsztatu jak i sposobu prowadzenia tego tekstu.

Od pierwszej strofy nasuwa się myśl, iż do czynienia mamy z autorem, który w logiczny sposób przekaże nam fabułę wiersza. "zostań. dlaczego uciekasz" czyż to nie piękne, bezpośrednie, a zarazem mityczne wprowadzenie do świata poezji, w którym czytelnik może rozgościć się jak na kanapie podczas oglądania jednego z ulubionych seriali?

Samo nagromadzenie słów typu "twoje, twoich", na pierwszy rzut oka może wnosić, że autor tekstu nie jest zbyt blisko zapoznany ze słownictwem w języku polskim, bądź nie posiada jego wielki zasób ani też zbyt wybujałą wyobraźnię, by w inny sposób zaaranżować poszczególne wersy, ale to mylne, to złudne, to tak stereotypowe myśleć, że skoro ktoś nawciskał tyle tego typu wyrazów w tak krótkiej formie, to jest on niczym Ciotka Klotka, która do kredensu nawpieprzała wszelką, nawet tą z czasów perelu, porcelanę, od której ugina się już regał. Ale jak mówię, to złudne. Otóż tutaj to mamy piękny przykład kobiecej liryki. Liryki prostej, zgrabnej, bezpośredniej, bez zbędnego, wyszukanego słownictwa. Przecież wiersz jest o nim. Może dla niego. Jest o jego marzeniach. Jego westchnieniach. Jegoż przecież to wszystko i niczyje inne, ani więcej.
Patos jest zbędny, zbędne są lotne metafory, bystre spostrzeżenia, bardziej inteligentny wstawki, czy o wiele bardziej wydumane, niż kilka prostych słów, którymi Autorka bawi się z Czytelnikiem w kotka i myszkę, ale nigdy nie pozostawi Czytelnika bez żadnego śladu, nie pozostawia go bez tropu przez właśnie jakże logiczną formę, którą posłużyła się w
celu nakreślenia ogólnej sytuacji w wierszu.


Bravoo