Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki


To już ostatni stopień,
dalej duchy poprowadzą stopy.
Nie odwrócę oczu, gdy rozminą się drogi.
Chcę zobaczyć uparte spojrzenie człowieka
- spadkobiercy popiołów sprzed wieków.

Uległam złudzeniu.
Dookoła zielone papugi i srebrne księżyce.
Ptaki nie tylko śpiewają; wydają odgłosy,
jakby chciały uciec od ludzkiego hałasu.

Niepokoi mnie przebiegłość wojennych słoni.
Ilość odsłon: 2546

Komentarze

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

styczeń 31, 2019 23:35

Z tego co widzę, nie brakuje nam geniuszy strategii.

styczeń 31, 2019 22:30

Hannibala nie ma, Lisie przechero.

styczeń 31, 2019 22:29

Popioły są, tylko wcale nie popielate, raczej capuccino orzechowe. Na srebrnym globie.