Imre, Leszku, bardzo dziękuję za czytanie i komentarze

pozdrawiam:)

To dlatego Ewo że nie wydajesz się być osobą krzyczącą i rozpychającą się łokciami, ale tu inny powód tego wszystkiego więc rozumiem jak już wcześniej napisałem
Pozdrawiam cieplutko

Bardzo to smutne. Mam nadzieję że szybko wrócisz to stanu w którym będziesz tańczyć- na boso; )

Pozdrawiam

hej!

był powód, Leszku
i to nawet kilka powodów się zbiegło w czasie wtedy
ale ciekawi mnie czemu wybrzmiał jakoby "cicha woda brzegi rwie"
no ale skoro tak odebrałeś
:)

dzięki, Joasiu za powrót
:)

nieraz lubię wrócić do tych moich starych wierszy

pozdrawiam Was serdecznie:)

Wróciłam do drugiej części,
tak!
pozostaje krzyk -
wyję,
lecz nie za głośno -
łzy wycieram potajemnie
żeby zbyt niebezpiecznie nie spłoszyć.



Jej
za dużo
na moją małą głowę
AWARIA
:(

Wybrzmiało to tak jakby miało się spełnić powiedzenie: "cicha woda brzegi rwie", ale pewnie był powód do tego krzyku i ja go rozumiem
Pozdrawiam

cześć "kąsaczu"!
:)))
miło, że zajrzałeś

pozdrawiam

..."pisane sercem" tradycyjne dyrdymały

wykrzyczałam go zgodnie z potrzebą chwili
moją potrzebą w konkretnym czasie i miejscu, i okolicznościach
no i tak wybrzmiał
i taki zostanie
bo nie widzę sensu podporządkowywania intensywności własnego krzyku cudzym oczekiwaniom:)

miło że podzieliłaś się Nurio swoim odbiorem wiersza
i niepotrzebnie skwitowałaś komentarz słowami - "ja się nie znam"
no bo skoro decydujesz się na krytykę zgodną ze swoimi odczuciami, to znasz się po swojemu
a ja się krytyką nie przejmuję
przyjmuję ją po prostu:)
chociaż nie zawsze się z nią zgadzam

pozdrawiam serdecznie

"...nie krzycz słowami, które słychać szeptem..." - to wers z mojego wiersza.
Często słowa wypowiedziane dobitnie, a cicho są bardziej dotkliwe, bardziej krzyczące, niż sam wrzask.
Dla mnie w Twoim wierszu za dużo krzyku w...krzyku i wszystko staje się bezprzedmiotową wykrzyczana papką.
..............ale mną się nie przejmuj, to tylko ja, a ja się nie znam.

Pozdrawiam serdecznie.