U Czuanga Dze, o ile dobrze pamiętam, jest taki fragment, że jakiś nauczyciel gada, gada, gada i w pewnym momencie pouczany przez niego zasypia. Wtedy mistrz stwierdza, że oto ma przed sobą rzeczywiście doskonałego i oświeconego.

Nie roszcząc sobie prawa do bycia znawcą taoizm czy Prawdziwym Taoistą, jeśli istotne jest porzucenie wiedzy, nie wywyższanie się, nie zwracanie uwagi, nie ingerowanie i jednocześnie chce się przekazać tą postawę innym, to czemu nie tworząc satyrę trochę na samego siebie? W zasadzie chęć przekazu jest już poważnym błędem, ale z drugiej strony jest i już. Ludzie tworzący "Księgę drogi i cnoty" też go popełniali, a jednocześnie najpewniej ogromna część ich przekazu straciła się w tłumaczeniu.
Także poczucie rozbawienia mnie bardzo cieszy, tylko niech jasne będzie też, że śmiejesz się ze mnie i to *bardzo dobrze*.

Miałeś wrażenie takie, że czytasz bzdury? Ja miałem, że piszę bzdury (czerwona wstążka jest np. kompletnie luźnym skojarzeniem) i wiedziałem, że o to chodzi. Doskonały tekst o ogólnej formie świata nie istnieje własnie dlatego, że byłby doskonałym tekstem o tej formie. "Cokolwiek by o Nim nie mówić,
istoty Tao nie da się opisać. Można nadać Mu nazwę, ale to nie będzie właściwa nazwa"

Czytam prześmiewczo. Satyra?

Dałbym raczej tytuł "amnezja". Treść, no cóż, takie paplanie... Nic z tego nie wyłowiłem. Może trzeba by pogrzebać między sedesem a szafką ;-)

a ja dokładnie odwrotnie - tytuł bym właśnie wymieniła, a reszta mi się widzi
a szczególnie od czerwonej szmatki

Dla mnie tylko tytuł