Toya - dziękuję... i proszę: ja nie jestem poetą. zapisuję po prostu swoje obserwacje i przemyślenia w formie czegoś podobnego do wiersza. Cieszę się, że się komuś spodoba taki sposób wypowiedzi. I jeszcze bardziej się cieszę, kiedy mogę czytać inne wypowiedzi, do których mogę się wewnętrznie (w sobie samym) bądź czasem zewnętrznie (w formie komentarza) ustosunkować. Dlatego proszę: publikować, pisać, zapisywać i dawać powody do rozmów... Proszę! :)
Paweł - dziękuję! Ach ta młodzież... dopiero jak pojawiają się świniak i rzeźnik to jej się zaczyna podobać. Żeby było więcej mięsa a nie jakieś pitu pitu... :) Tym bardziej dziękuję!
Z szacunkiem - ryszelie

Oczywiście cały jest dobry ale najbardziej przemawia do mnie od słów "oto leży jak świniak".

Myślę, że jest to wiersz wart wyróżnienia.

No cóż... Przy takich poetach wstyd publikować:(
Brawo!

No cóż... Przy takich poetach wstyd publikować:(
Brawo!

Bardzo dziękuję za komentarze!
Paweł - cieszy mnie w Twoich słowach najbardziej to, że uznałeś tą historię za przekonującą. Bo sam wiem, że świetny kawał to to nie jest - ale jak intryguje, to już dobrze. Dziękuję!
RozaR - dziękuję za uznanie! Amsterdam jak Amsterdam, port wielki jak świat, najważniejsze i tak to, co dzieje się w ludziach (ich wnętrzu) - tak myślę. Cieszę się, ze ten obraz jakoś się dla Ciebie w każdym wersie dopełniał.
Dorota - dziękuję! Bo oni tak dla mnie patrzą na tą sekcję zwłok, tłoczą się jak ptaki przy padlinie, wyciągają szyję. A uczą się... Sekcja zwłok publiczna w sumie po to była - żeby się czegoś nauczyć. A może, żeby przeżyć jakieś krwawe emocje? Pewnie można inaczej rozpisać ten obraz... Dziękuję, że uważasz, że wciąga, że jest żywy. Tak paradoksalnie :) chciałem żeby był...
Imre - o widzisz! Bo jak zacząłem patrzeć na ten obraz, to naprawdę nie była to zimna przestrzeń nasycona krwią i strachem. Ale ciepłe wnętrze pełne zaciekawionych ludzi, którzy przyszli na lekcje. To nie jest groza - to jest... jakaś symbioza. Życia i śmierci. Tej harmonii. I ta harmonia mnie poprowadziła do napisania tego tekstu właśnie tak. Dziękuję, że nie jestem sam:)
Jeszcze raz dziękuję za opinie i dobre słowa!
Z szacunkiem - ryszelie

Cieszę się, że przeczytałem ten wiersz. Wzbudził we mnie uczucie... spokoju. To dziwne może ale czytając i uczestnicząc w tym wierszu pod pręgieżem bólu, w obliczu śmierci, gdzieś tam głęboko schowany ze strachu... wiedziałem, że to wszystko jest potrzebne. To wszystko jest częścią naszego życia i nie doświadczając tego wszystkiego chyba nie zaznałbym szacunku do życia, nie umiałbum właściwie wartośiować życia.

Bo w życiu potrzebne jest wszystko i to co nas buduje i to burzy nasze dni..

Pozdrawiam

świetnie poprowadzony wiersz - widzi się "żywy obraz", wciąga od samego początku i trzyma czytelnika aż do ostatniego wersu, po drodze zaskakując bardzo ciekawymi frazami, jak chociażby te "wyciągnięte szyje ptaków nad martwą rybą" czy "zacni obywatele uczą się, jak korzystać ze śmierci". Dla mnie - bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam :)

Z każdą strofą powstawał pełniejszy obraz .
Aż zatrzymał się w XVIII- XIX wieku na przedmieściach brudnego, ciemnego miasta .
Moje uznanie

A to jest świetny kawał wiersza!
Bardzo ciekawie zinterpretowałeś ten słynny obraz, dopisując przekonywającą historię konkretnych ludzi.
Do tego super puenta.

Pozdrawiam!

Zzdzich - dziękuję więc za to, że się zatrzymałeś.
Z szacunkiem - ryszelie