Po to jest poezja drogi,
żebyś ty mi otworzyła drzwi.

Wiersz z drogi piszę do ciebie
z nadzieją, że ciebie zobaczę.

Moje serce jest jak terma,
piszę wierszem białym niczym śnieg.

I wiatr mi szepcze do ucha
że niedługo ciebie usłyszę.

Może to zabrzmi banalnie
ale chcę ciebie wziąć nad morze,

kupić lody na patyku,
i w twoim rozpuścić spojrzeniu.

Pod sobą piasek czuć miałki
i czule głaskać twoje włosy,

w szum morza wsłuchać się cichy,
i wdychać zapach twojej skóry.

Ref.: Wciąż sam jadę autostradą
coraz szybciej, aż na skraj,
szukam ulgi dla tęsknoty,
więc opróżniam słów zasoby,
chcę mieć ciebie na wszystkie
godziny wieczności.

Na laurkę w sam raz.

Ciekawe, jakie to dźwięki ma wybranka podmiotu lirycznego? Grafo do kwadratu

ooo, Leszek też już pięknousty :)
gratuluję :P

Tak tu coś wygasa, choć jeszcze nie wygasło
Pozdrawiam

jak się wchodzi tak znanym akordem, to trzeba potem czymś zaskoczyć
a tu nie
i tylko w uszach echo Pawlikowskiej - Jasnorzewskiej obudziło wspomnienia
reszta w jego blasku zgasła