Istota wiersza Familia redukuje się do dwóch pojęć: sporu i zgody. I tyle w temacie.

aidegaart,
taki już mam styl. Nie umiem inaczej - przecież nie pcham się na afisze, a Ty nic o mnie nie wiesz. Dzięki, że byłeś i zostawiłeś ślad.

cytra,
Chciałam wyakcentować, że kobieta w rodzinie podlega pewnej dwoistości. Jest szczęśliwa, ale podskórnie boi się. Powraca do poprzedniej traumy i to potęguje jej niepewność. Pewnie nie udało mi się klarownie przekazać myśli. Dziękuję.

Czegoś nie rozumiem, skoro są szeroko rozwarte ramiona skąd lęk, chyba, że to peelki ramiona omijane obojętnie, ale to z wiersza nie wynika, skoro nadal zrywa owoce i do tego soczyste. Pozdrawiam.

Przepraszam, czy to jest wykład?:
"kiedy dni ominą
wspólny pokój na piętrze.

Miłość także poznaję po strachu.
Nawet teraz, gdy zrywam soczyste
owoce, przypomina, że słodycz
nie służy do wyrażania chłodu."

Mam wrażenie, że czytasz "poważnych autorów" z każdej dziedziny a zapominasz o swoim głosie. Nie czuję, że to pisze ktoś, kto cokolwiek przeżył.

Dość smutno to brzmi, ale w poezji już tak mamy że dobre wiersze muszą być smutne
Pozdrawiam

mars - dzięki za cenne uwagi.

grzybowa,
Jak coś powiesz, to już powiesz,
Jak odpowiesz, to roztropnie...

I co ja bym bez Ciebie zrobiła - dzięki:)))

Dzięki tetu - wzmocniłam.

Wiersz ok, tylko puenta zbyt miałka. Pozdrawiam.