My też, choć zdążyliśmy się do niej przywiązać, al ena dłuższą metę to niemożliwe, to jest demon zniszczenia. Nie powinno się natury zamykać w klatce, a i nasz powrót do natury jest chyba już niemożliwy. Raj utracony, i niezrealizowana tęsknota za dzikością, która często powoduje tragedie i jest tragikomiczna, jak choćby w przypadku Grizzly Mana - polecam ten dokument Herzoga.

Zasnę spokojniejsza :)
Dobranoc

To nie jest pierwsze dzikie zwierze jakie się przez nasz dom przewinęło, były jeże, zające, nietoperz, wiewiórka, ptaki... o kotach i psach nie wspomnę, pomimo, że mamy swojego psa.

Spokojnie, to nie jest tak, że chodzimy po lesie i wyłapujemy wiewiórki. Po prostu Jola, moja dziewczyna, jest weterynarką, więc ludzie przynieśli jej małą wiewiórkę, która wypadła z gniazda. Trochę ją odchowaliśmy, ale nie chcieliśmy jej trzymać w klatce, więc biegała po domu luzem. Zdaję sobie sprawę, że to nie jej miejsce, i że w jakimś sensie robiliśmy jej krzywdę. W jednym ośrodku jej nie chcieli, próbowaliśmy ją wypuścić na wolność u znajomego na wsi, ale na drugi dzień wróciła, wchodziła ludziom do domów i w kocu weszła do klatki, więc znaleźliśmy jej w końcu ośrodek rehabilitacyjny pod Łodzią i zawieźliśmy tam, żeby pobyła ze swoimi i zdziczała, a potem mamy nadzieję, że zostanie wypuszczona na wolność. Nie zamierzaliśmy jej w domu trzymać, ani tym bardziej nie złapaliśmy jej w tym celu w lesie. Pozdrawiam i dziękuję.

Wiewiórka to bardzo sprytny gryzoń, ładnie i zgrabnie wygląda, ale na wolności, do domu bym nie wpuścił, przynajmniej swojego :)
Pozdrawiam

Początek i puenta jest jak najbardziej pozytywna.
Sam tekst, jakieś doświadczenie?
Ludzka dobroć nie znająca granic?
Tyle, że ta dobroć wcale nie jest dobra dla dzikich zwierząt
- oswajając krzywdzimy,
a te „oswojone” gospodarstwa domowego - zwyczajnie zżeramy.
Ceńmy wolność zwierzęcia i pozwólmy mu na nią!
Trochę wybiegnę poza ramy tekstu, ale coraz częściej myślę o wegetarianizmie.

Pozdrawiam

Ale i dzieci w nim coś znajdą, i owszem, czyli dobry. Tak skromnie powiem.

A to pech, bo to wiersz dla dorosłych. Dziękuję.

Fajne :)

Na wiersz dla dzieci by się nadał (to komplement) :)

Pozdrawiam

krzesło - wiewiórka
patrzy w lustro schwytana
na medytacji