Mister D.

Dosiąść węża

Wwij mi się do ucha jak żmija i sącz -

- chcę na wakacje bezmyślne pojechać

od źrenic, pogodnej i czarnej jak noc,

drąż w moich oczach aż krew z nich zwierzęcą

wypijesz. Wiesz dobrze skąd się rozchodzą

posłańcy przez światłowody neuronów

z dobrą nowiną o wyspie, niech chodzą,

do krwi zedrą paznokcie o cebulki

włosów, a nimi popłynę przez ciebie,

aż wrzący ocean oddech uśmierzy,

i tak nas na chłodny piasek wymyje.

https://www.youtube.com/watch?v=vZYbEL06lEU

Ilość odsłon: 910

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

sierpień 13, 2019 21:01

Nasze wyjałowione receptory smakowe
potrzebują nowych przypraw z rodzaju tych ostrych.
Mózgi kucharzy już niemal do cna wypalone
pracują na ostatnich obrotach, by spragnionym

dostarczyć świeżych sposobów przyrządzania mięsa;
powoli kończy się zapas papieru ściernego
do śmiertelnie znużonych neuronów, dłużej czekać
nie można. Każda kolejna chwila niezdrowego

czekania może nas zabić. Nieomalże dziury
w brzuchach wiercimy kelnerom – tak nam nudno i mdło
czytać menu. Jeśli nic nie poleci szef kuchni
znów będziemy gryźć ziemię, kruszony beton i szkło –

- zawsze jest jakieś wyjście.

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

sierpień 13, 2019 20:06

Misiu, ptysiu, pysiaczku, pysiu – ale ty masz
ślad węglowy, w dodatku niczego po tobie
nie widać. Imponujące, jakby wszystko w maszt
flagowy ci poszło, misiu, mocny jak korzeń,

albo komin z pióropuszem białego dymu.
Ptysiu słodki, poszłabym tym śladem za krawędź,
która w tej chwili słońce jak arbuz przecina,
kroi tylko dla nas i wykłada na tacę

oceanu, gładkiego, lśniącego jak plama
ropy. Pysiaczku, chciałabym z tobą pozostać
na zawsze, na tej wyspie, gdzie rzuca cień palma
na chłodne Martini. Moglibyśmy surfować

nawet po zmierzchu. Pysiu, jak wyraźna wizja -
wciąż surfujemy, niemal nie wychodząc z wody,
a czyjeś oczy patrzą z brzegu, nasze widma
przezroczyste widzą i wspólny ślad węglowy.

Misiu…