Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

odkąd zamieszkał w niej strach  nie opuszcza pokoju sto dwa.
w przebłyskach pamięci opowiada o porozcinanej batem skórze, 
o stracie palca serdecznego, po tym, gdy wyszła z domu sama. 
zasłaniając starannie okna mówi, że nie może patrzeć na słońce  - 
wtedy płaczę i mąż jest bardzo zły. tak bardzo, że mógłby zabić. 

odkąd zamieszkała w pokoju sto dwa  leży pod grubą kołdrą,  
chroniącą przed karą za grzechy. z siostrą havą, która  przyniosła
bałkańską muzykę w dużym pudle, rozmawia w ojczystym języku.
a kiedy słucha starych pieśni przypomina sobie syna. goran, goran!  - 
krzyczy szeptem, jakby dzień, gdy zabrano go z jej życia wciąż trwał.

odkąd  hava zaczęła otwierać balkonowe okno i wołać:
chodź fatima! może widać już gorana na górce, strach czasami 
zapomina, że musi ją trzymać w pokoju sto dwa. a może to tylko
uścisk dłoni pomaga przejść przez próg, za którym przebłyski 
słońca między gałęziami, kreski dróg z nadzieją po horyzont.



Ilość odsłon: 2696

Komentarze

sierpień 31, 2019 10:59

Mithril - dziękuję za wizytę i komentarz. Co prawda nie wiem czy chodzi o wersyfikację, czy, że tylko ten fragment się do czegoś nadaje/nie nadaje :) ale dziękuję za poświęcony czas i pozdrawiam . W każdym razie myślę nad przeróbkami, przepieleniem i inną wersyfikacją.

Lu* - Ty to potrafisz uśmiech na twarzy wywołać ! dziękuję i pozdrawiam :)

lu*

2-5

sierpień 30, 2019 18:24

Ty to Piszesz!

Czytam, czytam i będę czytać! :)

sierpień 30, 2019 08:59

"(...) przyniosła bałkańską muzykę
w dużym pudle,

rozmawia w ojczystym języku.
a kiedy słucha starych pieśni
przypomina sobie syna (...)


...tylemnie

sierpień 29, 2019 15:24

David - dziękuję za czytanie i zostawiony ślad :) pozdrawiam

sierpień 29, 2019 15:09

...tym wierszem wdeptuje się w Bałkany ...i zapada po szyję
Nawet nie trzeba znać szczegółów, ani wszystkich faktów, by zrozumieć emocje __przekaz bez patosu

Dziękuję

sierpień 29, 2019 15:02

Dzięki Paweł . Miło, że trafia :) pozdrawiam

sierpień 29, 2019 14:29

I fajny pomysł z pokojem 102, pokój w którym można już tylko czekać na śmierć.

sierpień 29, 2019 14:28

Na tak, moim zdaniem dobrze napisane, bez przekombinowań, konsekwentnie, nie rozłazi się, prosto do celu, poddany treści,trafia bezpośrednio.