Jest ciekawie w tym wierszu i ciepło, choć zimno :)

Paskal nie je kolacji, on "je wieczerzę", wcześniej jest ofiarnie...

..."potem idziemy bez słowa
niby to naprzód"...

..."ziemia nie daje odpowiedzi"...

I te skrzące się punkciki na plaży...
Gdzie Ty mnie zabrałaś, Lena?

dziękuje )):-

A mnie się nie podoba zachowanie Paskala i współczuję Peelce. Skoro byli razem, to dlaczego tylko on wieczerza, przecież ma bochen chleba, nie kanapkę, czy bułkę z szynką, nie dzieli się z nią? A skoro to już wieczerza, a nie zwykła kolacja, to pewnie popija jeszcze ukradkiem wino marki wino, zakitrane w kieszeni płaszcza, bo załóżmy, że ma płaszcz, może mieć też kurtkę, nieważne, jest zimno.
A ona pewnie też jest głodna, nie jadła cały dzień, myślała, że zabierze ją do Kasjopei, tej przy plaży. Dlatego płacze i moczy sobie rękawiczkę, bidulka. Współczuję, naprawdę.
Dobry wiersz, chwyta za serce.
Pozdrawiam

Cieszę się, że Wam się podoba. Pozdrawiam

Bardzo zaciekawił mnie ten wiersz, bo bardzo, bardzo mi się podoba. Paskal, ponieważ jesteś fizykiem, jest pewnie 'kumplem' po fachu z twojej literatury. Skradł serca głuptaków uznając ich wiarę. Z papieru wyciąga bochen i pożywia się nim, papier ulatuje. Ślady na piasku nic nie znaczą, zmiecie je woda a ziemia nie daje odpowiedzi, co będzie na końcu. Paskal całuje i mówi coś tam..i peelka jest już jak serca głuptaków.
Świetny wiersz. Pozdrawiam.

Jest poetycko i nastrojowo, chociaż Pascal kojarzy mi się tylko z ciśnieniem (aha, i z tym, co gotuje). Wers "a łzy moczą rękę" jest mocno 'przeciążony'. Kasjopea dałbym z dużej, bo jak Pascal... Pozdrawiam

Piękny wiersz!
Ja sobie też Kogoś tu obok tych głuptaków postawiłam :-) Pasuje do Niego ta sceneria
Jakoś mi tak ciężko na serduchu bo rozumiem peelke

Jeśli połączenie z Mieciem jest Ci do czegoś potrzebne, to sobie połącz, a jak nie, to nie. Twój wybór.

To jak Miecio u Cytry?

To jak Miecio u Cytry?