Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

Ada

Na sztalugach

Zapada zmrok,
horyzont jest szczelnie zamknięty.
Pomiędzy zalesionymi wzgórzami
zasypia małe jezioro z różową barwą
wody. Odblask zmienia zieloność brzegu.

Dziwna roślina o długich kolcach
kaleczy stopę, wszędzie czerwone nitki.
Znika pozorny spokój, ponieważ spod pędzla
wychodzą błyszczące bąble - pękają
na powierzchni, przenosząc do epoki

dinozaurów. Jestem srebrną ważką
na wielkim liściu nenufaru, cząstką natury,
która zatacza krąg. Rozchyla się pośrodku  
i kawałek po kawałku  szykuje miejsce.

Delikatna mgiełka pochłania szczegóły.
Ilość odsłon: 2288

Komentarze

Konto usunięte

2-3

grudzień 15, 2019 21:26

Gdybyś tak pierdolnęła jakąś zaskakującą pointę.
Opis przyrody (obraz) ładnie podany nie kończy się niczym a tego czegoś tu brakuje. Pozdr.

wokka

2-5

grudzień 15, 2019 20:47

wiersz-obraz pobudza wyobraźnię:)

x l a x

2-52-52-52-52-5

grudzień 15, 2019 19:58

No dobrze - jest prozatorski opis przyrody. I co dalej?

Konto usunięte

2-42-4

grudzień 15, 2019 19:16

Piekny obraz

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-3

grudzień 15, 2019 18:55

A mnie się tu podoba bardzo :-)

grzybowa

2-5

grudzień 15, 2019 18:54

różowe jezioro i mgiełka :)

Mister D.

2-52-52-52-52-5

grudzień 14, 2019 12:59

Budujesz nastrój, ponure i mroczne tło, jakby gęstą farbą, a potem ten błyszczący i delikatny detal - srebrna ważka na liściu. Obraz na ważki temat :)

Mister D.

2-52-52-52-52-5

grudzień 14, 2019 12:53

Fajny, klimatyczny i malarski opis.