Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Nadzieja boli,
zwłaszcza, gdy jest główną osią życia.
Nie pomaga spokój płócien Vermeera,
nadmiar kolorów nadaje zdarzeniom
szczególny charakter. Zabrakło wiary.

Dlatego do ciebie, rzeko, podchodzę
- potrafisz być wodnym żywiołem,  
srebrną  ławicą i gniazdem ptaków.

Kiedy piaszczyste dno zapada się
pod stopami, każda drżąca kropla
pragnie pozostać w bezruchu
- wiecznym trwaniu, z miejscem
na pamięć i niepamięć
Ilość odsłon: 984

Komentarze

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

styczeń 16, 2020 19:46

Paweł, a skąd. Jeszcze by tego brakowało. Pozdrawiam:)

styczeń 16, 2020 00:31

Że mam rozumieć inne istoty ludzkie przez internet?

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

styczeń 15, 2020 22:50

Nieważne, to tak na przyszłość

styczeń 15, 2020 20:56

Trochę nie rozumiem, ale ok. (nie wiersz - komentarz).

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

styczeń 15, 2020 19:46

Wiem, że czasami trudno zrozumieć wiersz, a tym bardziej inną ludzką istotę. Dziękuję.

styczeń 15, 2020 18:38

Podoba mi się, i Vermeer też :)