https://www.youtube.com/watch?v=OguHIyNNblM

Nie przegap jądra ciemności kiedy widzisz
siebie w mundurze, on niczego nie znosi,
pod spodem jest ciało żywe, w nim śpi instynkt,
kosmaty dreszcz, bądź ostrożny kiedy chodzisz

wokół niego. Łatwiej ci dostrzec go w innym,
a on jest jak lustro, po jednej helisie
wspięliście się z drzewa na ziemię. Ćmi zimny
metal i mrowi palec, gdy w ciągle żywej

zanurzasz go ranie. Zakrzepłą posokę
ktoś sprawnym dłutem przetłumaczy na język
żyłkowanego kamienia, w jasnej formie
opowiesz, że tylko ten drugi nie przeżył.

Mi się ta zwrotka podoba, bo pozwala dłużej się przy tym "liście" zatrzymać, cenna dla mnie jest linijka z muchami mielącymi beton, oprócz swojego innego znaczenia to dla mnie opis ciszy, która zapada i brzęczenie much jest bardzo głośne, trochę jak to terkotanie konika polnego kruszącego skałę. Cenna też dla mnie jest przewrotna opozycja słów adresat-nadawca. Poza tym wydaje mi się, że gdyby tej zwrotki nie było byłby za szybki przeskok do tego czarnego dowcipu - czuje pismo nosem.

Dzięki, choć nie wiem czym zmierzyć oba kalibry. Nad pismem jeszcze podumam.

Strofa zaczynająca się od pismo nadaje zbędnego rysu moim zdaniem

Dobre, prawie tak dobre jak Twoje o Hiroshimie, ale nie ten kaliber,

W zasadzie bardziej do adaptacji filmowej Czas apokalipsy.

Tak, między innymi.

Pawle, czy to nawiązanie do "Jądra Ciemności"?

Bardzo brudna i niewdzięczna bywa robota
obrońców ojczyzny, nieraz po czubek głowy
muszą się zanużyć, żeby oprawić wroga
jak świnię - w lesie gdzie palmy, w lesie gdzie brzozy.

Jak list otwarty ciało dostarczą na drogę,
żeby czytał w nim okupant, a zwłaszcza młody
i świeży, któremu jeszcze nie wyschła w głowie
wzniosła słoma, nie zjadło jej stado gryzoni.

Pismo charakter ma wyrazisty i przekaz
jednoznaczny, wymusza koncentrację, żywo,
w przewidziany sposób reaguje adresat,
gdy muchy mielą beton mózgu na kruszywo

i czuje pismo nosem, pełne żywej pasji,
którą dłuto ociosa z niepotrzebnej nocy,
żeby na światło wystawić pomnik nadawcy.
Wyjęty z lasu gdzie palmy, z lasu gdzie brzozy,

po którym przechadzasz się dzisiaj wzdłuż strumyka,
wolno pod górę, stateczek pośród kamieni
zatrzymał swój bieg. - Pułkownik Kurtz się pochyla
na brzegu, składa kartkę, posyła w dół rzeki.