Poprzedni tytuł o bufetowej był super
Jadzia czemu zmieniłaś! :-)

Nie wiem jakie są tu zwyczaje....zmieniłam tytuł pod wierszem :)

Pawle, dziękuję raz jeszcze. To świetne spostrzeżenie, bo to trochę o tym wiersz, o marzeniach, a jak myślałam o jadzi bufetowej, to widziałam ją jako piękną i ponętną kobietę :)

Nareszcie coś wartego przeczytania od dłuższego czasu...

Mi się to skojarzył z filmem Pociąg do Hollywood, z Katarzyną Figurą, nie do końca o tym samy, ale jest w tym wierszu taki peerelowski klimat. Fajnie.

Nurio Nowak, dziękuję za komentarz :) Jakoś tak, ta zwyczajność jest mi bliska :)

Pawle, dziękuję, jest mi niezmiernie miło :)

xalax, a więc to jest natchnienie, ach, cudownie :) znaczy, że spodobał ci się mój skromny wierszyk?

To się nazywa natchnienie ;-)

dokąd latają myślała
kiedy wcierał jej różową szminkę
w zimny tynk gdzieś między
siódmym a ostatnim

- bardzo fajne, podoba mi się cały wiersz i cała opowieść :)

Ciekawe to życie bufetowej w seledynowej garsonce :) oklepywanej na wysokich pietrach...nic, tylko wysokie loty :)
Inaczej, zwyczajnie... ale może się takie spojrzenie na poezję podobać.

Tutejsza, Mogło cała przyjemność po mojej stronie, dziękuję :)