O wierszach zobrazowanych "fizycznie". Jednak dobrze, że nie posłałem tego Marsowi, jeśli ty nie rozumiesz, on tym bardziej. "Długość" i "szerokość", to technika wiersza (ważna, by mógł zaistnieć). "trzeci wymiar" to nietechniczna wartość tekstu. Jest takie powiedzenie, że "pisze pięknie, lecz płasko".
Nie wiem, czy jaśniej?
Tu masz przykład:
http://www.fundacjaherberta.com/tworczosc3/poezja/pan-cogito/przeslanie-pana-cogito
Pozdrawiam.

O czym Ty do mnie piszesz Tomaszu? :)

Wyobraź sobie tekst na osiach. Trzy wymiary, łatwo. Płaszczyzna i głębokość. Głębia tekstów czytywanych przeze mnie ten trzeci wymiar ma z reguły nie głębszy, niż płytki grób, najlepiej własny. A istnieją wiesze nie tylko piękne, ale i mądre, głębokie. I nie polega to na rebusach, krzyżówkach i odnośnikach do mniej lub bardziej znanych dzieł literackich. Głębia, to głębia.
Pozdrawiam.

Już nie pamiętam, skąd wyrwałem, chyba ze zrywa. Moje teksty, jak mi się wydaje, filtruję.
Jest w psychologii taki termin "sublimacja", czyli uwznioślanie własnych frustracji, co niekoniecznie musi przejawiać się tworzeniem sztuki. Ale czy "Treny" Kochanowskiego nie były terapeutyczne?
Pozdrawiam.

Oj, sorry Lena, myślałam że jestem na profilu Tomka ;)

Tomek, dasz linka do swojego bloga?

To nic złego, a dla chorego nawet może przeciwnie. Rzecz w tym, że nie zawsze do publikacji. Niektóre myśli trzeba spisać i schować, spalić, albo pokazać lekarzowi. Nie pamiętam skąd wyrwałes taką moja opinię, ale pewnie miałam na myśli to co powyżej. Pozdrawiam

Nie rozumiem, dlaczego - wg ciebie - pisanie "terapeutyczne" ma w sobie coś złego. Piszę z potrzeby "serca", jednak czasami udaje się wyjść na przeciw czytelnikom, staram się przekazać jakąś myśl. Większość pamiętników chowam do szuflady, albo publikuję na blogu.
Uważam, że pisanie wierszy nie "terapeutyczne", to albo agitacja, albo zabawa, albo tekściarstwo.
Pozdrawiam.

dziękuję bardzo za nominację :) pozdrawiam :)

To akurat nie ja. W każdym razie porządek jest potrzebny.