Może to nie idealny tekst... To ja Cie przepraszam. O jacie niestety robienie sobie wrogów to efekt uboczny mojej pisarskiej zabawy. Pozdrawiam

Bo w życiu najlepszą lekcją,
jest lekcja pokory.

Życzę poetyckich sukcesów i samych komentarzy na miarę Pana Anonimusa z innego, nieznanego portalu :-)

Obiecuję więcej nie razić Cię moimi ubogimi skojarzeniami i komentarzami.

pozdrawiam serdecznie :-)

" To prawda,
że wzrastałam krzywo,
z kończynami w niewłaściwych
miejscach
i gigantyczną głową
kręcącą się wokół własnej osi.
Ale jakie ja miałam życie!
Jakie doświadczenia!"
J. Katz

Ach, Borderze. "A nie mówiłem"?
Pozdrawiam Cię, lubię Bordery.

Iśko droga, myślę, że zabrakłoby mi tutaj miejsca, by opowiedzieć co nieco o sobie;) Uwielbiam muzykę, poezję, kocham gotować (to po mamusi) prasowanie nawet, nawet idzie, o ile ubrania wyjmę (wcześniej złożone w kostkę) tuż przed samym włożeniem, ale jak się zbierze ich więcej to też lubię. Za to nienawidzę sprzątać, katusze przeżywam, jak mam to robić, ale cóż życie... musimy walczyć, ale się nie napinam. Słyszałam, ze kobiety które tylko sprzątają są nudne i brakuję im seksu;) Pozdrawiam Cię serdecznie. PS ja w dzieciństwie miałam gumy Donald, zlew ze stali nierdzewnej, chlebak, a nie miałam, albo mało miałam miłości...

Moje dzieciństwo,nie było łatwe,ale rekompensowały mi to chwile,które zapisywałam w swoim sercu,bo było ich sporo.Podobnie jak Ty bardzo lubiłam recytować,ale też i śpiewać,nie tak jak piosenkarka,ale bez śpiewania nie wyobrażałam sobie np:ugotować obiad,bo za gotowaniem nie przepadam,a kiedy śpiewałam to jakoś szło,za to w sprzątaniu czułam się komfortowo.W szkole w IV kl wisiał na wystawce mój krótki grafomański wierszyk,uczyłam się przeciętnie.Najbardziej lubiłam język polski,muzykę i w-f,ale nie znaczy,że szło mi super dobrze:).Dziś jestem- 43 letnią żoną i mamą trójki dorastających chłopców.Nie brakowało nam wzlotów i upadków.Dobre chwile zapisuję w sercu,one pomagają mi zabliźniać doznane rany i to one po przez dar rozumu mówią mi,że wówczas wtedy Bóg o mnie się troszczył,pocieszał,przytulał.Np: czasami w dzieciństwie były takie sytuacje,gdzie nie mieliśmy prawie co włożyć do garnka,ale to one były kluczowe i mówiły mi najwięcej o Bogu Ojcu,bo dzięki temu skromnie wyczarowanemu posiłkowi byliśmy naprawdę najbardziej razem,potrafiliśmy się dzielić i się śmiać,tyle wystarczyło,by pomnożyć radość,a popatrz,że czasami jest tak,że kiedy mamy bardzo wiele,apetyt stale wzrasta i wcale nie cieszy,brakuje jakby soli.Dużo czasu musiało upłynąć zanim coś zrozumiałam.Z perspektywy czasu inaczej na to wszystko po prostu patrzę.Także nie lubię wymuszonych religijnych praktyk,bo mogą one nawet zaszkodzić.Kluczem jest miłość:-drobne gesty na co dzień-zwyczajny uśmiech,dzień dobry,dziękuję,przepraszam,lub drobna pomoc.Bóg nie wymaga od nas wielkich rzeczy,jeśli ktoś tak twierdzi to nonsens.Książka którą poleciłam nie ma nic wspólnego z jakimikolwiek wymogami,po prostu nic.Nie znamy się dobrze,ale myślę,że jesteś bardzo fajną osobą i bardzo skromną,a Bóg takich kocha najbardziej,tak sądzę.Miłego weekendu:)Iśka

myślę, że co miałam do powiedzenia, to już powiedzialam. Dziękuję.

* Lejb

Poza tym trudne dzieciństwo, Lej Lejbem ale może nie czyńmy z poety żywego tego pomnika, - nie do ruszenia.

Widzę, że minęła mnie jakaś poetycka rozpierducha. - Uff.
Jeśli Ogrodnik zwinął konto, to szkoda. A Beata, po swoich występach, to nie wiem, czy ma dokądkolwiek powrót. Tu ludzie publikują często na innych portalach.