świadomość że jestem nie z tego drzewa nie zmienia faktu - ciągle

wiszę głową w dół. nie na tyle dojrzała by samodzielnie zedrzeć się z pestki

oderwać od ogonka potoczyć tam gdzie echo nie mówi ludzkim głosem.

matka z rękoma do ziemi nie obroni przed dotykiem. długimi palcami

zrywają mnie. odrastam dorodniejsza. obrośnięta kolejnymi rozczarowaniami

które zawsze układają myśli w litanię do wszystkich cudownych rzeczy w lodówce

czekających aż wyszepczę ucieczko grzesznych. bo wszystko zaczyna się od słowa

obok wisi ta z którą jesteśmy zrośnięte ogonkami. ma tyle lat co ja. cyniczny uśmiech

gdy mówi: znowu żarłaś. kiedy wreszcie zrozumiesz że to ty masz być wisienką na torcie

polubisz spijać nektar?  to nie takie trudne. nie takie złe gdy wyobrażasz sobie

egzotycznego księcia zjawiającego się by cię zabrać daleko stąd. mogłabyś

gdybyś naprawdę chciała być ekskluzywnym towarem za który płacą

bardziej słono niż się teraz mażesz.  ale ty wolisz pęcznieć dla koneserów

bezkształtnych brył.  i jeśli wcześniej nie pękniesz jeszcze raz obejrzyj ten film  

zobacz co dokładnie gryzie gilberta grape’a.  potem czekaj na dźwig.