imre

Gdzie będę wędrować

Wsłuchuję się w dźwięki tła, szum deszczu blisko niedomkniętych drzwi.

Kudłaty pies zanurza w nim łapy, potem łazi tam i z powrotem.

Wpatrzone we mnie mokre plamy, jak dziury w szarym niebie, błyszczą.

Pod uniesionymi deszczółkami podbitki zadomowił się smok,

którego smukły, długi ogon snuje się lekko niczym dym. Spowalnia czas.

Mógłbym przysiąc, że słyszę jego oddech. Oswajam się z tym.

Potem kreślę wzdłuż słoi rzekę. Płynę na jej drugi brzeg.

Wyobrażam sobie, że opuszkami palców rozróżniam ziarnka piasku.

Kolejne coraz drobniejsze, bardziej suche. Coraz odleglejsze dni.

Ilość odsłon: 1795

← Poprzednia 1 2 Następna →

imre

2-4 2-4 2-4 2-4

sierpień 12, 2020 14:14

Długie wersy... No właśnie, a takie osobiście lubię :( no i jak się przełamać?

Bardzo dziękuję panie Pawle za poświęcony czas i uwagi

Pozdrawiam

Paweł Podlipniak - ...

2-4

sierpień 12, 2020 12:05

wadą tego wiersza jest wersyfikacja

po co takie długie wersy?
to niszczy frazy

Wsłuchuję się w dźwięki tła,
szum deszczu blisko niedomkniętych drzwi.
Kudłaty pies zanurza w nim łapy,
potem łazi tam i z powrotem.
Wpatrzone we mnie mokre plamy,
jak dziury w szarym niebie,
błyszczą.