Przyroda sama zabija wiele płodów w początkowym stadium rozwoju, wiele jest zdegenerowanych, ma błędy genetyczne i nigdy się nie narodzi z nich żaden człowiek, bo natura sama je usuwa i często nie wie o tym nawet matka. Niektóre płody dzielą się we wczesnym stadium rozwoju na dwa, trzy, a niektóre, co nie jest wg nauki takie rzadkie (podobno około 10 % populacji), łączą z jeden byt. Gdzie jest dusza, kim jest człowiek, kiedy się nim staje, czy podczas połączenia komórek rozrodczych ojca i matki, czy wtedy gdy matka i dziecko zaczynają się wzajemnie czuć?

To nie są łatwe pytania, a sprawa ciąży pozamacicznej, która jest dla matki zagrożeniem życia i zdrowia jest bezdyskusyjnym wskazaniem do aborcji.

W sprawach aborcji najbardziej zagorzali są starsi panowie, szczególnie ci w sukienkach, którzy nie mają własnych rodzin, oraz panie w wieku pomenopauzalnym, bądź te, które nie poznały miłości. I nie jest to złośliwość z mojej strony, ale smutne stwierdzenie faktu.

Dziecko to jest cud natury, wielkie szczęście dla matki i ojca. Ale może zostawmy te wczesne decyzje, kiedy informacja o stosunku seksualnym i możliwości zajścia w ciążę jest bardzo intymna, i wie o tym jedynie matka, ojciec, lekarz - zostawmy to im właśnie.

Co do wiersza, mam to samo zdanie, które przedstawiłam wcześniej. Nie jesteś do takich dyskusji przygotowany Rozar, siejesz propagandę, i robisz to w zły sposób, popełniając błędy etyczne.

Zabicie płodu nie może być rozwiązaniem na przestępstwo.
Zapewne podejmę jeszcze ten temat .
Dziękuję za opinie .
Było mi miło .

RozaR, czuje się skrępowany nieco. Nie chciałem, aby moje słowa były jakimikolwiek wytycznymi, po prostu stwierdziłem, iż dziedzictwo kulturowe niesie określone wzorce zachowań, w naszej kulturze musiano by się bardzo postarać, aby wyplenić z nas prawa człowieka, prawa kobiet, przecież kultura wypracowała je na przestrzeni lat i są dobre. Co się tyczy aborcji, też nie jestem zwolennikiem, ale w wyjątkowych okolicznościach powinna być wyjątkowa sposobność. To tak, jak z poetyką – wszyscy czujemy że jest dobra, a jeśli jej nie ma można nas zaszczuć i będziemy uciekali się do półśrodków. Moim zdaniem kobieta w pewnych okolicznościach powinna mieć takie prawo. Nic więcej. Pozdrawiam korniku słowa :)

No ... z podziękowaniem .
Pokarzę obie wersje postronnym - zobaczymy co powiedzą .
A może Maracas coś powie - dopisze .

i podoba mi sie coraz bardziej:)
Pa:)

Tytuł bym skróciła:)

prawo do ciała

długość palców u rąk
giętkość języ­ka
lub choćby wad­li­wy zgryz
dos­tałaś ja­ko wiano

uk­ształto­wała cię przeszłość
pra­ca na ro­li albo jaz­da na ok­lep
drob­ne chrząstki jak tryby
należą do za­mie­rzchłej rodzi­ny

dzierżawisz je­dynie ciało
w tym czasie
to­bie właśnie przy­padło
nie jest twoją włas­nością

a tym bar­dziej ciało dziec­ka
które będziesz nosić

A mogę?:)

To zaraz to zrobię, to tylko maleńkie zmiany, ktore nie zmienia absolutnie przekazu. Ja Pana buzię jakbym już gdzies widziała:)

Ci sza -
Masz trochę racji -
Ten zwrot narracji wynika z manifestacji podjętych tez.
Dlatego tak a nie inaczej .
Ale ! ..... tak tylko mi się wydaje. By dotrzeć do ,,wielu" nie moja lecz Twa krytyka ma uzasadnienie .
Pozdro
A może masz czas napisać mój wiersz po swojemu ?

Marakas -
Dobrze że poruszasz temat np. gwałtu ............
Na wszystkie podane dylematy są odpowiedzi wypowiedziane wcześniej ( nawet wieki temu ) odpowiedzi.
Św. Augustyn lub inni zaskakują aktualnością swych tez .

Tak i w tym przypadku, kobieta posiadająca dziecko w wyniku gwałtu (wyjątkowa rzadkość ) powinna je urodzić . A to z pewnych racji .
I tu zostawiam pole do popisu Twej analizy.

Podsumowując - współczesny człowiek wierzy w swą mądrość i jest pewny siebie.
A powinien pochylić się nad filozofami - najlepiej katolikami a przekona się jak wiele może się nauczyć . Ja tą drogę przeszedłem - zawstydzał mnie swego czasu oczytany rolnik ale i zainspirował.
Na Twą wrażliwość przydała by się porcja niepewności przygnieciona wiedzą i analizą .
Twórczość Twa zyskała by znacznie szerszy wymiar.

wg mnie ten ciekawy tekst wymaga dopracowania

nadużycie zaimków osobowych, duże litery na początku wersów oraz początek ostatniego wersu /Są/ w drugiej strofie - to elementy, które mnie rażą.
O!:) i jeszcze powtórzone "lub, które" .