Kto to jest ten Maracas ?
Może jakiś link.

Właśnie udowadniam że ni jak nie jesteśmy właścicielami swego ciała .
Nie mamy pojęcia o procesach jakie w nim zachodzą , nie jesteśmy twórcami ani nawet nie umiemy nim gospodarować .
Ważne- że te ciało zostało nam darowane przez rodziców – przodków - i im też dano.
Mamy więc zobowiązanie, dług do spłacenia .

Są tematy w których nie powinno być miejsca na metafory – takim tematem jest aborcja czyli zwykłe morderstwo. Wówczas przekaz musi być oczywisty i prosto w oczy.

Sugeruję rozbić tekst i poskładać inaczej. Jest o czymś i to jest na plus. Pozdrawiam :)

Posłuchaj Maracasa. Pozdrawiam.

Ej, ciało jest moje, mogłam odziedziczyć urodę, nawet choroby ale moja jest decyzja co z nim robię. Czy dbam o nie, czy marnuję, czy wydam na świat potomstwo, które też będzie moje aż samo zacznie o sobie decydować. Wiersz, nie zachwycił. Pozdrawiam

Na prawdę chciałbym napisać dobry komentarz ale nie mogę. Jeżeli pierwsze dwie strofy są dobre i trzecia też pretendentka do tego tytułu, to puenta zbyt gruboskórna, takie zderzenie poezji z codziennością życia i to oczywiście jest oczywiste, ale po co wierszu tak dosłownie? Jakby merytoryka zastąpiła ideę przesłania. Moim zdaniem dobrze by temu zrobił lekki dystych. Pozdrawiam