No bo jak to jest w tej serii o Adasiu Miauczyńskim, wszyscy jesteśmy... Ale nie piję nadmiernie i regularnie, i bez tego w ostatnich dniach jak dziecko zasypiam, że nawet wystrzał z pistoletu by mnie nie obudził.

"mając po lewej, z prawej mieć wątrobę, dupę
symetrycznie mając do świata, wiedząc - myślę
o was, „pisiory”, ja - „syn czerwony” i „ubek”,
„resortowe dziecko”, „sort gorszy”, dziś o przyszłej"

Nie szczędziłeś biednemu synowi inwektyw politycznych, jakby korona cierniowa założona samemu Jezusowi. Świetny!

Cieszę się, że wszystko dla ciebie jasne, bo spokojniej zasnę. Pozdrawiam.

A ok, o syna chodziło. Teraz wszystko jasne.
pozdrawiam

Stąd, że w sumie był dobrym ojcem :)

Nie rozumiem za bardzo skąd w komentarzu to picie i ćpanie, rozumiem że to też pewnego rodzaju twórczość autoterapeutyczna?

Uniwersalna traumatyczna historia, w sumie wszystkie wyglądają podobnie jak spojrzeć na nie z dystansu.

Mi przeszkadza w sumie, ale wiersz musiał być napisany w ten sposób. Dzięki Leszku.

Trochę polityki się wkradło, ale mi ona nie przeszkadza :|
Pozdrawiam

Dziękuję za troskę, ale nie jest tak źle... To po prostu uniwersalny wiersz, ot taka historia o ojcu i synu. Tak było od zawsze odkąd się Adam w rajskim ogrodzie pojawił. Odtąd synowie i córki musieli dźwigać i zrzucać swoich ojców z ich błędami, nałogami. Każdy syn i córka musi się z tym uporać, mój na szczęście nie rozpił się ani nie ćpał. Dzięki za komentarz.