Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

Toya

i odpuść

że nie jestem ptakiem
nie układam się w dźwięki na pięciolinii
szarpanej przez wiatr

że patrzę pod nogi zamiast w niebo
w bucie noszę dziurę
i nie potrafię odbić się od echa

to świadomość
że mieszczę się w swojej dłoni
w słowach

nadal mnie nie ma
Ilość odsłon: 3832

Komentarze

Justyna Babiarz

2-32-32-32-32-3

kwiecień 30, 2017 22:11

:)

Toya

2-42-42-42-4

kwiecień 30, 2017 22:10

Strachu - jakoś trudno mi się odnieść do Twojego komentarza, tym bardziej, że interpretacja całkowicie rozmija się z przesłaniem.

Pozdrawiam:)

Toya

2-42-42-42-4

kwiecień 30, 2017 22:07

Justyno - dziękuję i odpozdrawiam:)

Anito - dziękuję:)

Konto usunięte

2-5

kwiecień 30, 2017 21:18

ciekawy. pozdrawiam

Konto usunięte

2-4

kwiecień 30, 2017 21:18

Zalatuje trochę butem Rimbauda z "jego bohemy"
Tytuł odpuść, każe odpowiedzieć, jak i my pozwalamy?
Innowiercom, składać pokłon do ich dziur w butach?
I wszyscy bądźmy, bo w różnorodności nie trzyma się osad, taki wredny, brunatny. Potrafi zafarbowac koszule pokoleniom!

Justyna Babiarz

2-32-32-32-32-3

kwiecień 30, 2017 20:57

"Świadomość" jest, a "mnie nadal nie ma"... :) Nie jestem "ptakiem" ani "sobą" :) Funkcjonuję, a się... zgubiłam :) Myśli, wbrew pozorom, uczesane :) Bardzo ładnie skomponowane literacko w dodatku :) Pozdrawiam serdecznie :)