Ada

Chwila

Wiatr prowadzi do świata
ludzi z przeszłości. Napełnia
zapachem dom - cudze okno.

Ślizga się po dachach,
unosząc drobiny ciepła, które trzymałeś
w palcach, bym mogła zapalać gwiazdy.

Zostawia niepokój,
spychany przez sen w ciche dźwięki,
delikatne jak szum pszczelich skrzydeł

- już czas, wyraźnie to czuję.

Ilość odsłon: 823

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

wrzesień 13, 2020 00:34

Zostawia niepokój,
spychany przez sen w ciche dźwięki,
delikatne jak szum pszczelich skrzydeł

- to najbardziej, całość też.

Ada

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

wrzesień 12, 2020 10:32

To prawda, dzięki Joanno.

Joanna-d-m

2-5

wrzesień 11, 2020 22:07

Chwila jest ulotna, więc
nie ma co czekać.
Pozdrawiam

Ada

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

wrzesień 11, 2020 21:52

Leszku, ale puenta wiele drzwi otwiera...

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

wrzesień 11, 2020 20:54

Jakoś zaduszkowo czyta mi się ten wiersz
Pozdrawiam

Gudmundur

2-5

wrzesień 10, 2020 19:31

Z tego wiersza, zabieram drugą strofkę!

I co? Meandruje sobie, tu i tam-:), i przenika Nas.

Treść jest ok!

Trzeciej zwrotki nie rozumiem, ale to mój problem -:)

Pozdrowienia!