Iwonie Cygan

Posłuchaj mnie pan, panie podróżny,

o czym to miasto milczało;

o czym szumiały trzciny nad rzeką

gdzie w błocie znaleźli jej ciało.

Cyganiątko - tak w Szczucinie

wołaliśmy na Iwonę.

Cyganiątko już nie wróci -

- miastem szło szemranym słowem.

      Mówili, że to dziwka była

      i lubiła dawać w gaz,

      że ich sama naciągała

      choć szesnaście miała lat.

Więc słuchaj mnie pan, panie podróżny

jak we krwi znaleźli jej ciało,

zabili bo dać im nie chciała,

jak spodziewać się należało.

Dasz pan wiarę - policjanci.

Niejeden umoczył się burek,

a potem wrócili do domów,

gładzić włosy swoich córek.

A włosy jej z błotem zmieszali

i w błoto wdeptali jej ciało.

Pan rozumie, małe miasto,

więc błota w usta nabrało.

      Mówili, że to dziwka była

      i lubiła dawać w gaz,

      właśnie tak, jak Boga kocham,

      by ją zabić drugi raz.

Judasz złożył pocałunek,

ci też tłusto w łapę brali,

a w gazecie stało potem -

- jeden sobie w łeb wypalił.

      Mówili, że to dziwka była,

      dasz pan wiarę, Boże drogi,

      jakby miało im to słowo

      z tego błota ręce obmyć.

Jezus Chrystus, proszę pana,

jednym słowem wskrzeszał z martwych,

mi by wskrzesić Cyganiątko,

wszystkich świata słów nie starczy.

Lecz słuchaj mnie pan, panie podróżny,

jeśli jeszcze nie masz dosyć,

chciałbym znaleźć takie słowo,

by jej chociaż stopy obmyć.

https://poemax.pl/publikacja/3645-o-czym-szumia-trzciny